Page 116 - seyrani_siir_yarismasi
P. 116
VA’DİNE HASRET KALDI
Su a t Ak
Çekip gittin ortasında hayatın;
Bilsem seni yarın’dan kimler aldı?
Artık biraz daha uzak her yakın,
Bende yalnız va’dine hasret kaldı!
Bir tenhâ sabah gibiydin, ne söze
Ne sükûta gelirdi tâzeliğin;
Ki aşktan daha mahremdi bu göze,
Âyinedeki efkâr–ı sûretin.
Dalgalar vursa da bahtı açmaza,
Sana çıkardı içimde her kapı.
Her kapı sende âşina sonsuza;
Saatler gittiğin vakte ayarlı.
Yemin gibi sağlam bir dağ başıydın;
Zebûr dinleyen kuşlar, yamacında.
Yıldızlar kadar, şehirlere dalgın,
Bir umuttu çoğalan, dil ucunda...
Güneşti eteklerinde cilvegâr,
Bir gülüşün, nice bahârı oldu.
Gönül dediğin, derdinle bahtiyâr;
Geçilmez yolların rüzgârı oldu.
Çekip gittin ortasında hayatın;
Bilsem seni yarın’dan kimler aldı?
Artık biraz daha uzak her yakın,
Bende yalnız va’dine hasret kaldı!
116
