Page 21 - seyrani_siir_yarismasi

Aşk, ateş damlası gibi düşmeden
Yüreğimin şahdamarına
Hiçtim ben …
Kimseler bilmez
Seni ruhuma bedelsiz biçtim ben
Silkeleyip tozunu aklımın
Düştüğüm yerden başladım yürümeye
Acının eşiğini öptüm hamd ederek
Sevdim kanayan yanlarımı
Yaraya ‘sus!’bastım
Gönül gurbetinden de geçtim
Huzura ermiş yalnızlıklarla geleceğim
Yemin olsun

Konuşmak için susuyorum…
Susuyorum...
Sus...
Isınmak için üşüyorum…
Üşüyorum...
Üşü...
Güneş boynunu arza uzattığı zaman geleceğim
Yemin olsun

Biraz daha öleyim şu ateş selinin içinde
Şarkın yaslı bülbülü yine o dikene konsun
Hoyratça koparılmış gülün intizarını
İçimin sazlığındaki neyzen duysun
Kamışını batırıp gözyaşımın mürekkebine
Kalbimi baştan başa ikiye bölsün
Ay düşsün gözlerinin karasına
Son sözümü de susup söyleyeceğim
Yemin olsun.

İllellezıne amenu ve amilus salihati ve tevasav bil hakkı ve tevasav bis sabr

21