Page 13 - Selçuklu Uygarlığı Müzesi 1
P. 13

xii  MUSEUM OF SELJUK CIVILIZATION





                 ğini savunanlar olsa da yapıdaki izler, malzemeler ve kaynaklara   görülmektedir. Yapının tek kitabesi de bu kapı üzerindedir.
                 bakılarak iki yapının da aynı dönemde yapıldığı söylenebilir .   Kapının içerlek kısmının yan taraflarında üstleri mukarnas
                                                                   3
                 Yapının vakfiyesi olmamasına karşılık kitabesi ile Vakıflar   kavsaralı küçük mihrabiyeler/nişler bulunmaktadır. Sağdaki
                 arşivindeki diğer belgelerle yapının geçirdiği değişiklikleri, bu   mihrabiyenn üst kısmında büyük ölçüde tahrip olmuş bir aslan
                 yapıda çalışan doktorlar, diğer görevliler ve binaya vakfedilen   motifi vardır. Sağdaki taç kapı daha sadedir ve özgünlüğünü
                 mülkleri öğrenmek mümkün olmaktadır .                 kaybettiği düşünülmektedir .
                                                                                              5
                                                   4
                     Birbirine tek duvarla bitişik ve dikdörtgen planlı iki yapı-  1955 yılındaki rölöve alımı ve restorasyon öncesinde, Arke-
                 dan oluşmaktadır. Cephede iki taç kapı dikkati çekmektedir.   olog Mahmut Akok’un anlattığına göre yapı büyük ölçüde
                 1955-56 yılında Mahmut Akok’un yayınladığı Rölöve planı ile   hasara uğramış ve zaman içinde yapılan ekler ve değişikliklerle
                 bugünkü plan karşılaştırıldığında yapının bimarhane kısmı   tanınmayacak hale gelmiştir . Hatta Akok yapının %65 inin yok
                                                                                              6
                 olarak bilinen kısmı, yapılan kazılar sonucu çıkan temel kalın-  olduğundan söz etmektedir. Akok, restorasyon sonunda yapının
                 tılarına göre tamamlanan bölümdür. Taç kapılı girişleri karşı-  tekrar eski hüviyetine kavuştuğunu da müjdelemektedir . 1980
                                                                                                                    7
                 mıza alarak baktığımızda sağımızda kalan yapı dört eyvanlı,   yılındaki restorasyon sırasında da yapı ile ilgili ilginç detaylara
                 dikdörtgen açık avlulu ve girişin sol kenara çekildiği medrese   ulaşılmıştır. O dönem işin başında bulunan A.Hulusi Köker
                 yapısı; solumuzda kalan yapı ise diğerine göre daha büyük olan   binanın su tesisatı ve kanalizasyon sistemi ile ilgili özetle şu
                 kareye yakın açık avlulu, yine dört eyvanlı şifahane/hastane   bilgileri vermektedir: “1980 yılında yapılan onarım esnasında
                 yapısıdır. 1955-56 restorasyonunda tamamlanan dikdörtgen   eserin çevresinde de bir kazı yapılmıştır. Kuzeyde bulunan yedi-
                 planlı soldaki yapının arka bölümüne paralel uzanan yapı ise   gen kaideli, türbe kaidesine benzeyen yapının, altının tamamen
                 daha çok akıl hastalarının tedavi edildiği bimarhane bölümü-  toprak olduğu ve mezara ait bir yapıya rastlanmadığı tespit
                 dür. Bu bölümün önünde taç kapısının yanında ise hamam   edilmiştir. Yapının üzerindeki toprak açıldığında, burada birçok
                 kısmı yer almaktadır. İki bölümde de avlu ortasında havuz   spiralli künkler ortaya çıkmıştır. Böylece bu yapının kümbet
                 bulunmaktadır. Yapının odaları ve eyvanları önünde avlulara   kaidesi değil şigahaneye suyu getiren ve dağıtan su terazisi
                 açılan revaklar vardır. Medresenin sağ arka tarafında Gevher   olduğu tespit edilmiştir. Bu terazide dışardan, büyük avgın-
                 Nesibe Hatun’un kümbeti yer almaktadır. Sekizgen plana sahip   dan gelen suyun seviyesi yükseltildikten sonra, ikiz binanın
                 kümbet de diğer Anadolu Selçuklu kümbetleri gibi iki katlıdır.   ortasındaki bir koridordan içeri gönderilerek, her iki bölüme
                 Üstteki dua odasına özel ve zarif dar bir merdivenle çıkılır.   dağıtılıyor olmalıdır. Kazıya devam edilerek, ara koridorlar
                 Alttaki sandukalı mezar odasına ise dar bir merdivenle inile-  eşildi ve dahili su tesisatı bulundu. Tabii su künklerinin bir
                 rek ulaşılır. Üst kat konik çatı ile, alçak mezar odası ise beşik   çoğu çürümüştü. Hamamın güneybatı köşesinde de bir hamam
                 tonozla örtülüdür. Şifahane binasında odalar içine açılan odalar   ayağı bulunmuştur. Bu hamam ayağının dışarıda, büyük oluklu
                 bulunması ilginç bir özelliktir. Bazı mekanlarda sağlanan bu   taşları ve pisliklerinin toplandığı kare şeklinde çukur taşları
                 kontrollü çözümlerin hijyenik nedenler veya izolasyon sağla-  bulunmuş ve bunlar medrese içinde muhafazaya alınmıştır.
                 mak için olabileceği, hastane yönetimi için oda bölümlenmesi   Bu ayağın Selçuklulardan kalma kanalizasyona bağlı olduğu
                 olabileceği veya ilaç hazırlama odaları/eczane kısmı olabileceği   tahmin edilmektedir. Nitekim her iki havuzun ayakları da, bu
                 düşünülmektedir. Yapıda ana yapı malzemesi taştır. Taç kapı-  Selçuklu kanalizasyonuna akmaktadır. Bu kanal bugünkü şehir
                 lar cephede ortalanmamış sola yakın yapılmışlardır. Sağdaki   kanalından 2-3 metre daha derinden gitmektedir. Şifaiyye ve
                 yapının duvarı bir miktar geri çekilerek inşa edilmiştir. Bunun   Gıyasiyye’den, tamirat esnasında 13-15 metreden çıkartılan
                 nedeni belki parsele yapıyı sığdırma problemi belki de bir saygı   artezyen suları, günlerce havuza aktığı halde, Selçuklu kanalı,
                 göstergesi olabilir. Şifahane ve medrese bezeme açısından da   birikmeden rahatlıkla bu suyu çekmiştir. Şu halde 1206 yılında
                 Anadolu Selçuklu yapıları içinde neredeyse en sade olanıdır.
                 Bezeme olarak yalnızca soldaki taç kapı üzerinde geometrik   5  Akok, Mahmut, “Kayseri’de Gevher Nesibe Sultan Darüşşifası ve
                 yıldız motifli süsleme şeridi ile içleri yıldız motifli rozetler,   Sahabiye Medresesi Rölöve ve Mimarisi”, Türk Arkeoloji Dergisi,
                 gülbezekler ve kuşatma kemeri içinde mukarnaslı bir kavsara   Sayı: XVII-I, 1968; Tekiner, Halil, Gevher Nesibe Darüşşifası: Ortaçağda
                                                                         Öncü Bir Tıp Kurumu, Kayseri, 2006; Kılıç, Abdullah, Anadolu
                                                                         Selçuklu ve Osmanlı Şefkat Abideleri Şifahaneler, ?, 2012; Süheyl,
                 3  Tekiner, Halil, Gevher Nesibe Darüşşifası: Ortaçağda Öncü Bir Tıp   Selçuk Tababeti, Türk Tarih Kurumu Yayınları, 8.Seri, No:7, Ankara,
                    Kurumu, Kayseri, 2006, s.54; İpekoğlu, Başak, “Anadolu Selçuklu   1940; Kuban, Doğan, Selçuklu Çağında Anadolu Sanatı, Yapı Kredi
                    Dönemi Birleşik İşlevli Yapıları İçin Bir Değerlendirme Yöntemi”,   Yayınları 1567, Sanat 89, İstanbul, 2002; Kılıç, Abdullah, Dünya Tıp
                    I.Uluslararası Selçuklu Kültür ve Medeniyeti Kongresi Bildirileri, cilt:1,   Tarihinin Muhteşem Bir Abidesi: Kayseri Gevher Nesibe Şifahanesi
                    Konya, 2001, s.407-425; Ünver, Süheyl, Selçuk Tababeti, Türk Tarih   ve Tıp Medresesi 1206, Medicalpark Hastanesi, 2007.
                    Kurumu Yayınları, 8.Seri, No:7, Ankara, 1940, s.54; Kuban, Doğan,   6  Akok, Mahmut, “Kayseri’de Gevher Nesibe Sultan Darüşşifası ve
                    Selçuklu Çağında Anadolu Sanatı, Yapı Kredi Yayınları 1567, Sanat   Sahabiye Medresesi Rölöve ve Mimarisi”, Türk Arkeoloji Dergisi,
                    89, İstanbul, 2002, s.178.                           Sayı: XVII-I, 1968, s.133.
                 4  Tekiner, Halil, Gevher Nesibe Darüşşifası: Ortaçağda Öncü Bir Tıp   7  Akok, Mahmut, “Kayseri’de Gevher Nesibe Sultan Darüşşifası ve
                    Kurumu, Kayseri, 2006, s.60-65; Kılıç, Abdullah, Anadolu Selçuklu   Sahabiye Medresesi Rölöve ve Mimarisi”, Türk Arkeoloji Dergisi,
                    ve Osmanlı Şefkat Abideleri Şifahaneler, ?, 2012, s.87-92.  Sayı: XVII-I, 1968, s.134.
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18