Page 108 - seyrani_siir_yarismasi

herkes yalnızlığının şahidi
yokluğunun mezarıdır
şimdi sustur susturabilirsen
kalbinin yetmezliğini
ben iyiliklere pasladıkça kendimi
acılar gol atmaya devam ediyor

çarpanlarına ayırsam kendimi
dağınık bir yüz düşüyor göğsüme
gitsen, eksiliyorum
kaldır beni bu hayattan

toplamıydım kişi başına düşen acıların
musallaya yazılan yağmurlar arlatan, canım
kırılsam toplayanım olmaz

ah yüzüme tütsülenen dünya
gökten ateş sar geçmişe
yıkılsın boynuma eşilen kara duvar

eşiğine tırmanan yolcu
düşmek için gün sayıyor
geçmişim küf
yarınım yangın
beni bugünden yok sayın.

hangi şehirden kalksa
kendine açılır kollarım
zehir zıkkım hayattan geçiyorum
tövbeler kan içinde.

108