Page 128 - turk-siirinde-kayseri
P. 128

S²·Ë Öõ¶  |  T¹¶± Ş··¶·¾½µ K²³´µ¶·
               Âşığı hayata bağlayan, lerlemş yaşına rağmen onu dünyaya tekrar getren yne
            aşktır. Aşağıdak mısralarda bu sevnc beraber paylaşalım:

               Yenden dünyaya geldm,
               On sekz yaşıma bastım yenden
               Âşık oldum...
               (Sevmek s. 53)

               Ancak her aşkta olduğu gb Hcrânî’nn aşkında da muzdarp âşık, çle çeken âşık,
            ağlayan hep âşık, bunları yaptıran da maşuk (sevgl) tur. Öyle br hâle düşer k âşık,
            sabır artık tükenmştr ve ölümü stemekten başka çare kalmamıştır.

               Hcrânî, kalmadı sabra mecalm,
               Öldür br an evvel, lutfeyle braz!..
               (D. D. s. 39)

               Âşığı ölümün eşğne sürükleyen sevgl aslında pek çok kötü şey hak eder. Âşık
            bu noktada ellernn semâya açar:
               Br güler yüz görmyesn,
               Bahçeden gül dermyesn,
               Muradına ermyesn
               Sen de br gün perşan ol!
               (D. D. s. 55)

               Perşan ol, der demesne de bunu dl söyler. Ya gönül, ya gönül buna razı mıdır?
            Bakalım bu rekabetn galb dl m gönül mü?

               Yğt sevdğne beddua etmez,
               Kömür gözlüm bahtyar ol nşallah!
               Hayaln kalbmde yer ett, gtmez,
               Kömür gözlüm bahtyar ol nşallah!
               (D. D. s. 56)

               Elbette aslolan gönlün ne dedğdr. Sevgly kendsnden daha çok düşünen âşık,
            nasıl onun mutsuz olmasını steyeblr. Sevglnn ayağına dken batsa bunu kalbnde
            hsseden âşık, kend helâkne razıdır ama asla sevglnn ncnmesne razı değldr.
            Söz buraya gelmşken XVIII. yüzyıl Dvan şarlermzden Nedm şunları söylüyor:





            128
   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133