Page 90 - Kayseri Ansiklopedisi Cilt 2
P. 90

KAYSER‹ ANS‹KLOPED‹S‹                            EDE / 81 [561]


           Hazır  cevaplılığında  Kayserili’nin  özel-  Karacoğlan’ı  hâtırlatan  söyleyişi  ile  Da-
           liklerini yansıtan ve Türk mizahının sem-  daloğlu*; semai, varsağı, destan ve türkü
           bol isimlerinden İncili Çavuş, XVI. asrın   söylemiştir. Aşk, tabiat, savaş, yurt tema-
           sonu ile XVII. asrın başlarında yaşadı.   larını işler. Halk dilini kullanır.
           XVIII.  Yüzyıl:  Divan  şiirinde;  Haddâdî*   XIX. yüzyılın âşıkları ile âşık tarzı şiirler
           (?-1741),  Refîk*  (?-?),  Belîğ*  (1687-1744),   yazan  halk  edebiyatının  önemli  isimleri
           Hilmî  (?-?),  Sâdıkî  (?-?),  Hüsnî  (1688-  şunlardır: Âşıkî (1765-1821), Erkiletli Âşık
           1776), Lebîb* (?-?), Hisârî (?-?), Hasîb (?-  Hasan  (1772-1856-7),  Dadaloğlu  (1785-
           ?),  Gözübüyükzâde  İbrahim  Efendi   1865-1868),  Didar*  (1800-1880),    Âşık
           (1747-1838), Râşid (Mehmet Raşit Efendi,   Abdurrahman  (1803?-1856?),  Seyrânî*
           1753/54-1798), Fethî* (?-1821), Sâlim* (?-  (1807-1866), Himmeti* (1811-1891), Molu-
           ?); halk şiirinde ise yiğitlemeleriyle Cin-  lu Âşık Revaî* (1811-1883), Âşık Himmetî*
           gözoğlu  Seyit*,  Ermeni  asıllı  Cüdâyî*  ve   (1811-1891),  Yeşilhisarlı  Âşık  Gülşanî
           Sailoğlu* öne çıkan isimlerdir.     (1815-1883),  Gergemeli  Âşık  Sıtkî*  (Me-
           XIX. Yüzyıl: Bilindiği gibi Divan edebiya-  miş,  1820-1892),  Rûzî*  (Mehmet  Emin,
           tının  yerine  Batı  Etkisiyle  Gelişen  Türk   1839-1899) ile Derviş Osman*, Sâlih, Ge-
           Edebiyatı’nın hakim olduğu bir dönem-  dâyî*, Âşık Ali, Abdi, Âbid, Gedâyî, Hica-
           dir.  Buna  rağmen  Kayseri’de;  Seyfî*  (?-  bi*, Hâdi, Firakî.
           1847/48),  Râsih*  (1800-1877),  Mes’ûd*   XX. Yüzyıl: Eski edebiyat ile yeni edebi-
           (1780-1873),  Hayret*  (?-?),  Âlim*  (1802-  yatın içinden kendine has edebiyat dün-
           1881),  Hilmî*  (1810?-1853),  Nâ’il*  (1824-  yası  kuran  ve  sanat  adamlarının  çağdaş
           1885), Selâmî* (?-?), Emîn* (1826-1905),   gelişimleri  paralelinde  çoğaldığı  en  ve-
           Ali Celâleddîn Efendi* (1831-1911), Şeyhî*   rimli dönemdir. XX. yüzyılın başlarından
           (?-?),  İzzet  (1843-1914),  Hayrî*  (1844-  Cumhuriyet’in ilk yıllarına ve 1940’lı yıl-
           1892),  Hilmî*  (?-1914/15),  Rüşdî*  (?-?),   lardan  günümüze  kadar;  Türk  edebiyatı
           Enver*  (1828-1911),  Zihnî*  (?-?),  Vehbî*   hangi aşamaları kaydetmişse Kayseri’de-
           (?-?),  Feyzî*  (?-?),  Merkezzâde  Şükrü   ki edebiyat hayatı da o şekilde devam et-
           Efendi*  (1853-1916),  Sa’îd*  (Kâmî)   miştir. Kayseri’deki edebî güç; nazım ve
           (1860/61-1940),  Fâik*  (?-?),  Gâ-  nesir  alanında  önemli  aşamalar  kaydet-
           lib*(1876-1906),  Pesendî*  (1845-1918),   mekle beraber kendi içinde tam bir birlik
           Mehmet  Nazım  Paşa*  (1840-1926)    Di-  gösterememiştir.  Bu  dağınık  görüntü
           van şiiri geleneğini sürdürmüşlerdir. Mü-  içinde mahallî, millî ve evrensel çizgide
           tercim-şair Ârif* (?-1822) ile tanınmış din   sanat adamları kendi yollarını açmış ve o
           alimlerinden  olan  Hacı  Torun  Efendi*   yolda yürümüşlerdir. Bazı sanat adamları
           (1799-1885) de dinî eserleri ile nesir ala-  hem nazım hem de nesir türlerinde eser
           nında  önemli  eserler  vermişlerdir.  İlk   vermiştir.
           Türkçe mizah dergisi Diyojen’i 23 Kasım   Şiirde divan şiiri ile halk şiiri ve modern
           1870’te  çıkaran  Teodor  Kasap*  (1835-  şiir  hemen  hemen  bütün  unsurlarıyla
           1905) Kayserili’dir.                hem Kayseri’de hem de Kayserili şairle-
           XIX. yüzyılın Kayseri ve Türk edebiyatın-  rin  sanat  kudretiyle  ülke  çapında  etkili
           da zirvesi halk şiirinde olmuştur. İlk bü-  olmuştur.
           yük isim Erkiletli Âşık Hasan*’dır. Şiirleri,   Divan  şiiri  geleneğini  sürdüren  şairler:
           âşık  tarzının  olgun  örnekleri  arasında   Remzî  (Ahmet  Remzi  Akyürek*,  1872-
           sayılmaktadır.  Türk  edebiyatının  en  bü-  1944), Şemsî* (Mehmet Şemseddin Efen-
           yük taşlama şairi Seyrânî, âşık ve dîvân   di, 1878-1921), Rızâ* (?-1932), Nâcî* (1887-
           tarzı şiirler yazdı. Çağının aksayan yanla-  1983),  Yaman  Dede*  (1888-1962),  Şâdî*
           rını hicvetti. Aruzla da yazmakla beraber   (İsmail  Yaşar,  1888-1923),  Râgıp  (1889-
           asıl edebi kişiliğini hece ile yazdığı koş-  1950), Abdullah Develioğlu* (1892-1984),
           ma, nefes, destan, semaî, devriye tarzın-  Mehmed  Sırrı  (Sırrî*,  1906-1968),  Celal
           daki şiirlerinde gösterdi. Sağlam bir dili   Usta (Celâl Avkovan*, 1908-1969), Rah-
           ve  içten  bir  anlatımı  vardır.  Köroğlu  ve   mi  Duman*  (1908-1985),  Hacı  Hasan
   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95