Page 157 - kayseride_ticaret_ve_sanayi

Kayseri’de Ticaret ve Sanayi
bir anlamda, insanların “Nerden nereye geldik?”, sorusuna yardımcı olabilmek bu
çalışmanın amacı.

Planlı Endüstri Alanları

“Planlı Endüstri Alanlar” deyince; imar planlarında belirlenmiş, imar planları çizilmiş
“Küçük Sanayi Siteleri”, “Organize Sanayi Bölgeleri” (OSB), “Mobilya Kent” ve “Serbest
Bölge”lerden söz edeceğiz. Hayata geçmek üzere olan, “Organize Besi Sanayi Bölgesi”
ile ilgili bilgileri daha önce vermiştik.
Bugün itibarıyla (2018 sonu) Kayseri’de, “ihtisas” olmamak üzere üç OSB, bir serbest
bölge, 16 küçük sanayi sitesi faaliyet göstermekte. İhtisas Sanayi Bölgeleri bağlamında
bir mobilya kent, “besi sanayi bölgesi” ve onun üzerinde “meslek siteleri” mevcut.
Bunların toplam alanları da 5 bin hektar yani 50 milyon metrekarenin üzerinde, brüt
alanı kaplamakta olup bunun üretime dönük kısmı toplamın yüzde 60’ın yakın bir
alana karşılık gelmektedir.

Küçük Sanayi Siteleri
Küçük sanayi siteleri; orta ve büyük ölçekli sanayinin yerel düzeyde gelişmesine
öncülük etmek, bunlara lojistik destek sağlamak, yan sanayi olarak yardımcı olmak,
beceri isteyen bazı malların üretmek gibi işlevlerini yerine getirerek yerel ve ülke kal-
kınmasında önemli bir rol üstlendiler. Küçük sanayi siteleri ile, sağlıklı bir yapıya sahip,
teknik ve ekonomik yönden çağdaş gereklere uygun, modern işyerleri inşa edilerek, işlet-
melerin verimlikleri yükseltilmekte; hem de tamirattan imalata, imalattan seri imalata,
dolayısıyla tamircilikten küçük ve orta ölçekli sanayiye geçişe imkan sağlanmaktadır.
Kayseri’de, “Planlı Endüstri Alanları” ile ilgili çalışmalar, erken Cumhuriyet Döne-
mine denk gelir. Bu bağlamda; 1933’de Vali ve Belediye Başkanı Nazmi Toker tarafından
hazırlatılan ve hemşerimiz Burhanettin Çaylak’ın çizdiği “Çaylak İmar Planı”nda, Hava
İkmal tarafında, Esenyurt bölgesinde bir “sanayi sitesi” öngörülüyor. Daha sonra Emin
Molu’nun başkanlığı döneminde (1944) (Ösner) ve Kemal Ahmet Aru’nun çizdiği imar
planında da, Hacısaki bölgesinde (Çipil), bakırcı, demirci gibi dağınık “işyerlerinin”
biraraya getirilmesi için yer ayrıldığını görüyoruz.
Buradan da anlıyoruz ki; 1960 sonrası planlı dönemde ülke genelinde, küçük esnaf ve
sanatkarları bir yerde toplanması ve bunun bir politika olarak benimsenmesi, Kayseri’nin

157