Page 122 - seyrani_siir_yarismasi

MİMOZA’NIN ELVEDASI

Alimc an Geldim

Mezar taşlarına kazımak varmış seni Mimoza
Biri yarım kalmış, biri yıkılmış, biri rüyasında irkilmiş
Bir rüzgâr bekledim alsın götürsün diye beni
Bir rüzgâr esti aldı götürdü her yeri
Mahşer yerinde yalnız kalmayı
Ne bilirdin Mimoza ne bilecektin
Kırık kapıların ardında ışık beklediğimi
O merdivenlerden çıkmayı beceremediğimi
Senin elvedan başka elvedalara benzemiyor
Ölmek böyle bir şey olmalı Mimoza

Ulus’ta bir akşam açıkken pencereler
Sen bambaşka bir gölgeydin Mimoza
Ne ben ağustosu çok sevebildim ne ağustos diş biledi bana
Durağı seviyordu bir yolcu
Bir güvercin kalkıp geldi yanıma
Ne o bilir seni ne de ben bilirim artık
O gün gelse hatırıma oturup ağlayacaktık
Ben yaşamak istemedim Mimoza yaşamak geldi buldu beni
Ya ben nereden bilecektim eski lambanın ölümü beklediğini
Kırılan aynanın intiharını
Ruhumu öldüremedim Mimoza
Hala senden kalma ölü yapraklarla avunuyorum

122