Page 174 - seyrani_siir_yarismasi

Ben beni aradım puslu aynada,
Buldum zannettiğim anda yitirdim.
Yaşamak denilen anlık rüyada
Göz açıp kaparken ömür bitirdim.

Güftesiz bir ninni gibi saatler
Bir Asır uyuyup dün’e uyandım
Takvim yaprakları hazanı bekler
Ömrümün bittiği güne uyandım

Zamanı cımbız’la çekip ateşten
Yıldız sayıp durdum sabahlara dek
Geceyi emanet aldım Güneş’ten
Heyula akşamlar cebimde yedek

Nasır’lı uykular kırka bölündü
Kabusa köprüymüş dikenli yastık
Gündelik umudum suya gömüldü
Yarınlar bağrını aç bana artık

Hayat denen yolun sonunda durdum,
Üç metre loş mezar düştü payıma.
Bütün saatleri vuslata kurdum
Gelmiyor maşuk’tan gayri aklıma

Yitik sevdalara meftun olmuşum
Baykuş’lardan arta kaldı hikayem
Ömür kafesinde ürkek bir kuşum
Sonsuzluğa uçmak biricik gayem

174