Page 179 - seyrani_siir_yarismasi

AŞKIN RENGİ
Sevim Ç etin

Ve kırmızı,
O hüzün deviren mutluluğun yanaklarımızda ki köylü duruşuydu.
Aslında
Rengi belli olmayan yüzler arasında,
hakikisinden insan oluşumuzdu.

Sarı,
bir sokak lambasıydı,
bir şehir.
Şehir musallat olur saflığıma,
haramilik eder düşlerime
aldırmam.
Kaparım gözlerimi düşlerim.
Asyalı oluveririm dökük dişleri ile
Kızıl nehrin ortasında,
Firavunun gözleri gelir aklıma
sonra, şehrin sarı ışıkları
sonra sen.
Hani kapısı benim duygularımla
hiç bir vakit çalınmayacak olan sen.
Seni düşünürüm,
pencere dibinde,
sarı sokak lambasının şavkında
düş biter.
Kalır yetimlik

Ve siyah,
biraz soğuk, biraz matem
ve sen,

179