Page 175 - seyrani_siir_yarismasi

ITRİ KOKULU MATLALAR
E mine S ar gın K aya

Mehtabın seyrine doyulamayan bir akşam,
Mermer şadırvanın soğuk taşlarına uzansam,
Rüya terzileri inse gökten, sessizce birer birer,
Saf sular süzülse ibrikten, temizlense her yer.
Her demime, efsunlu mısralardan umut biçseler,
Yakamozlardan rengarenk esbablar dikseler.

Uzak diyarlarda, kaç mevsim aradığım huzur,
Sürgülü kapılardan sükut içinde giren nur.
Zifiri karanlıkları, Ebrehe’ler ülkesine uğurlarken
Şirazeler dillenir, sahifeler birbirine bağlanırken.
Ne içinde kalırım zamanın, ne büsbütün dışında,
Üstümde apak tennureler, musikarlar karşımda.

Sessiz lerzelerde kaybolur şeb–i hicranlar,
Hakka, dil–i mecruhların selamıdır dualar.
Elimde zamanın şem’i, yavaş yavaş eriyen,
Dilimde mısra–ı bercesteler, tebessümler dileyen.
Giyerim katreleri mayalanır ruhum aşiyanda,
Sırılsıklam bedenim, bir ceylanın bakışında.

Gülzar, bayram yeri, al al açılır goncaları,
Bülbülün muhabbetten suya karışır kanları.
Menevşeler açmış sulusepken ırmaklarımda,
Mahur bir beste hayat, yorgun parmaklarımda.
Su şırıltısı, kanat çırpışı hüthüt kuşlarının,
Mihrimah gölgesinde, üveys bakışlarının.

Efsunkar hülyalarda kırılgan, son uykumuz,
Mavimtrak düşlerin sokağına düşer yolumuz.
Kollarımda, yokluğunun yazılmamış destanı,

175