Page 85 - seyrani_siir_yarismasi
P. 85
KAR KINASI
Gü ven Fa ts a
Bir akçedir kalbim,
Unutulmaya pas tutmuş;
Yedi uyurun kesesinde.
Bir kır toprağının sancısıyım,
Bozkır ayazı gözlerim;
Kalbim, yaradan yaratılan yara.
Koz içinde kurdun kemirdiği benim,
Ağaç kovuklarının karıncası,
İkinin ikincisinin ayak topuğunu öpen yılan.
Zemheri buselerden ateşler topladım,
Ocağımı harladım, demirler erittim,
Dağlanmadı dil yara; tuzlar yaralandı.
Ben umudu bir ağaç gibi büyütüyorum,
Sular kabuk bağladı yârim, gel!
Alevin kanını dindirmeye avucumu bastım.
Irmaklar içtim lav gözelerinde,
Karanlık peçesini açtım gecenin,
Fecre kondum, bir kuş gibi delice, aşk ötüşü...
Ruşenlerimi girdabına çekip gitti gece.
Ve tılsımını zehrine banan güneş
Göğsüme seni ışıdı.
85
