Page 87 - seyrani_siir_yarismasi
P. 87
AŞKA ŞİİR (NAAT)
Mus tafa S ade
Gönle ilham diye ey yâr gelişin başka şiir
Bağrı mızrak gibi her dem delişin başka şiir
Dağıtır hüznümü hülyan ötelerden uzanıp
Dudağın aşkı dökerken, gülüşün aşka şiir…
Seni yazdıkça, lisânım öpüyor közlerini
Savurur külleri nûrun bedenim nâr düşürür
Sözlerin yangını vechin, kalemin âteşi sen
Yazılan her dizeden lav dökerek yâr düşürür
Coşturur, nağmelerinden saçılan sırlı sedâ
Tutulan dillere birdenbire ikrar düşürür
Güneşin şavkını örter günü yırtan ışığın
Ayı uçsuz tepelerden çekerek âr düşürür
Kapkaranlık gecelerden süzülür imgelerin
Uykusuz başladığım her güne efkâr düşürür
Bulaşırken öze öznen, yazının hükmü biter
Şiirin kıymeti kalmaz, söze serdar düşürür…
Cennetin şûlesi şavkın, yakışın başka şiir
Varlığın âleme rahmet, nakışın başka şiir
Can bulur ellerinin değdiği cüzzamlı beden
Râyihan aşkı sunarken, bakışın aşka şiir…
Seni yazdıkça huzûrum yeniden kalbe dolar
Duru bir lezzeti gizler, arı bir tat düşürür
Kirpiğinden süzülen yaşlara destan yazılır
Bülbülün mâtemi daldan dala feryat düşürür
Âsumân, cismine meftun oluyor bir gecede
Burak’ın geçtiği yerler göğe vuslat düşürür
Gezdiğin yollara reyhan saçılır, gül saçılır
87
