Page 88 - seyrani_siir_yarismasi
P. 88
Nefesin iklime şefkat, göle imbat düşürür
Ak bulutlar senin üstünde gererken kanadı
Gözlerin gökyüzünün göğsüne rahmet düşürür
Çırpınır, vasfını anlatmaya meyyal dizeler
Kalemimden dökülen her söze heyhat düşürür…
Kulacın sevgi kucaklar, karışın başka şiir
Mazlumun âhına derhâl varışın başka şiir
Geçtiğin yollara kurban diyerek baş koyarım
Adımın aşkı adımlar, duruşun aşka şiir…
Seni yazdıkça, içimden taşıyor bengisular
Gurbetin kahrına düşmüş öze özlem düşürür
Ne zaman aklıma düşsen kabarır duygularım
Kuruyan göğsüme umman, dile erdem düşürür
Parmağın değse denizler dökülür okyanusa
Nazarın toprağa yağmur, güle şebnem düşürür
Cennetin râyihasından saçıyorken yamacın
Dağının ardına düşmüş sise mâtem düşürür
Ümidim kör kuyulardan erişir gökçe güne
Kanayan bağrıma, sonsuz huzurun em düşürür
Göremem ben, sana ancak tutunur kör yüreğim
Tut elimden, beni nefsim, beni gölgem düşürür…
Rûha sonsuz saadetler katışın başka şiir
Kalpte sevdâ diyerek her atışın başka şiir
Maşuğun nârına hayran küle döndürse bile
Alevin aşkı yakarken, tütüşün aşka şiir…
Fe‘ilâtün / Fe‘ilâtün / Fe‘ilâtün / Fe‘ilün
• • — — / • • — — / • • — — / • • —
88
