Page 172 - Kayseri Ansiklopedisi Cilt 1
P. 172

174 / AYA                           KAYSER‹ ANS‹KLOPED‹S‹

                                       Mih rap  be yaz  mer mer den  ya p›l m›ş t›r,  lar da dev let ile halk ara s›n da ki mü na se -
                                       içe ri ye doğ ru faz la ca gi rin ti li ve yu var lak  bet le ri dü zen le yen, hal k›n re yi ile se çi len
                                       ke mer li dir.  Al n›n da  bo zuk  bir  sü lüs  ya -  ayan l›k ilk de fa XVII. yüz y› l›n son la r›n da
                                       z›y la ka bart ma ola rak mih rap aye ti var d›r   uy gu lan ma ya  baş lan m›ş,  XVIII.  yüz y›l
                                       Mes ci din mah fi li mev cut de ğil dir.  baş la r›n dan iti ba ren bir çok san ca ğa mer -
                                       Ayak cak l› Ca mi i’nin gi riş ka p› s› önün de -  kez den gön de ril mek ye ri ne yer li ai le ler -
                                       ki sa hn l›k tan son ra dö ne rek de vam eden  den ida re ci ler ta yin edil miş tir.
                                       yir mi üç ba sa mak l› taş mer di ven le dam -  Os man l›  ta ri hin de  ayan  ad›y la  an› lan
                                       da ki de mir den ya p›l ma min ber mi na re ye  züm re,  yer li  halk tan  ve  Türk  kö ken li
                                       ç› k› l›r. Süs un su ru bu lun ma mak ta d›r.  olup dev le tin za y›f du ru mun dan is ti fa de
                                       Ya p› n›n ori ji nal ya p› s› ona r›m lar so nu cu  ede rek zen gin ol ma ve ida ri iş le re ka vu -
                                       bo zul muş, be to nar me bir ya p› gö rü nü mü  şa bil me  f›r sa t› n›  el de  ede bil miş ler dir.
                                       ka zan m›ş t›r.                      Ayan lar, baş lan g›ç ta hü kü met çe gö rü le -
                                                                            cek iş ler de, bun la r›n dev let üze rin de hiç -
                                       Kay nak ça: Öz ke çe ci, Ca mi ve Mes cid le r, s.20.
                                                             CELİL ARSLAN   bir te sir ve nü fu zu bu lun ma mak la be ra -
                                                                            ber, bu lun duk la r› ma hal lin ile ri ge len le -
                                      AYAN LAR                              rin den ol duk la r› için icap et ti ğin de ken -
                                       Ke li me ola rak bir mem le ke tin, bir böl ge -  di le rin den is ti fa de edi lir di. XVII. yüz y› l›n
                                       nin, bir ka sa ba n›n ve ya bir s› n› f›n ile ri ge -  son la r›n dan iti ba ren ve XVIII. yüz y›l bo -
                                       len le ri  hak k›n da  kul la n› lan  bir  ta bir dir.  yun ca dev let ile halk ara s›n da as ker sağ -
                                       Arap ça  göz  an la m› na  ge len  “ayn” ke li -  lan ma s›,  ver gi  da ğ› t› m›  ve  top lan ma s›,
                                       me si nin  ço ğu lu  olan  ayan;  eş raf,  vü cuh  za hi re, hay van te mi ni ko nu la r›n da ara c›
                                       ve er kân ile eş an lam l› d›r. Özel lik le hal -  olan ve hal k›n is te ğiy le se çil me si ge re kir -
                                       k›n gö zün de soy, sop ve iti bar ca siv ril miş  ken, bu  ku ral  d› ş›n da,  özel lik le  şeh rin
                                       olan lar için kul la n›l m›ş t›r.    ile ri  ge len le ri ni  ken di  ta ra f› na  çe ke rek
                                       Os man l› lar da  XVI.  ve  XVII.  yüz y›l lar da  bu gö re vi ele ge çi ren bir züm re dir. Os -
                                       ayan ke li me siy le ile ri ge len kim se ler kas -  man l›  Dev le ti’nin  kla sik  ça ğ›n da  mü es -
                                       te dil mek te dir.  XVIII.  yüz y›l da  da  res mî  se se ler  gö rev le ri ni  la y› k›y la  yap t›k la r›
                                       ayan lar dan baş ka, şe hir aya n› ve ya şe hir -  için, Ayan la r›n top lum için de ki nü fu zu,
                                       le rin ile ri ge len le ri “ayan-› vi la yet” ola rak  otur du ğu  yer le şim  mer ke zi nin  d› ş› na
                                       ad lan d› r› lan  züm re  mev cut  olup,  XVI.  ç›k maz d›. An cak XVI. yüz y› l›n ikin ci ya -
                                       yüz y› la na za ran da ha kuv vet li du rum day -
                                       d› lar. XVIII. yüz y› la ge lin ce  ye ka dar her
                                       şe hir ve ka sa ba da bu lu nan bir ta k›m nü -
                                       fuz lu  ai le le re,  eş raf  ve ya  ayan  de ni lir di.
                                       Mer ke zî hü kü met, ayan ve eş ra f› dai ma
                                       halk ile hü kü met ara s›n da ara c› bir züm -
                                       re ola rak ka bul et miş tir. Sa de ce Müs lü -
                                       man lar ara s›n da de ğil, H› ris ti yan lar ara -
                                       s›n da  da  zen gin,  nü fuz lu  kim se ler  ve ya
                                       pa paz lar ma hal lî ce maa tin, hü kü met kar -
                                       ş› s›n da mü mes si li sa y›l m›ş lar d›r.
                                       Os man l› lar da  taş ra n›n  yö ne ti mi  XVI.
                                       yüz y›l  son ra la r› na  ka dar  doğ ru dan  doğ -
                                       ru ya  mer kez den  ta yin  edi len  bey ler be yi
                                       ve  san cak be yi  ta ra f›n dan  ya p›l mak tay -
                                       ken, bu dö nem de çe şit li se bep ler le şe hir
                                       ve  ka sa ba lar da  Ayan lar  da  gö rül me ye
                                       baş lan m›ş t›r.  Şe hir  ile ri  ge len le ri  an la -
                                                                           Ayanlardan  Zennecioğullarına  ait  yıkılmış
                                       m›n da ayan ve eş raf-› bel de ta bi ri es ki den  olan  konağın  çizimi  (N.  Çakıroğlu,  Kayseri
                                       be ri kul la n›l mak ta ise de şe hir ve ka sa ba -  Evleri, 1952)
   167   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177