Page 192 - seyrani_siir_yarismasi

YOKSUN
İs a Yas ak çı

I
Sarılayım izin ver, o yolun tozlarına.
İzin ver ey biçarem, izin ver ağlayayım.
Sukutumu perçinle, göz yaşıma güneş vur.
İzin ver düşünmeye yoksulluğum başlasın.
Ben de bilirim elbet böyle ağlamak olur.
Ben de bilirim böyle nasıl geçer bir ömür.
Tutsaklığım, kuşları dünyaya kafeslemek.
Özgürlüğüm ise bir kibrit kutusu kadar hudut.
Gözlerime mil çeken senden daha da sendir.
Kıyamet sen kadar korkutmuyor beni,
Tir tir titriyorum, ki bu üşümek değildir.
Yaşamak, sen üstüne kıymetsiz bir desendir.
Hatırla! Düşerken tutuşan yıldızları
Vuslat ile mi yoksa hasret ile mi yanar?
Kaybettim sana ulaşacak yolları.
Yıkılmışlık, zamanın yüzüme hediyesi.
Dokunmak kadar yakın bana ateş kolları
Ulaşır mı çehrene yüzümün kıvrımları?

II
Kuytularda yaşamak öyle deli bir fikir,
Sancıları sadece gözlerden okunacak.
İnan ey küskünlüğüm, senden derin sularım,
Saraylarda boğulan şehzadeler kadar saf.
İmkânsız kadar yakın, yaşamak kadar yakın.
İnan ey küskünlüğüm, senden derin sularım.
Ne kadar yaşandıysa bir o kadar tükendim.
Sen, gecelerin gizine güvenen ey nazenim.
Gecenin karanlığı umursamakla başlar,
Yokluğunu o eşsiz görünmez ışıkların.

192