Page 44 - seyrani_siir_yarismasi

Odun düz dediler, eğrisi geldi,
Ferhat kendi için dağları deldi...
Masumlar ağladı, zalimler güldü,
Yaşları kurular yaktı Seyrani...

Elleri yanına düştü kimsesiz,
Feryadı yükseldi derinden sessiz...
Her yanda türedi sürüyle densiz,
Arifler hayattan bıktı Seyrani...

Günü, dünü değil özü tutarım,
Hak ile doğrulur Hakla yatarım...
Ozanım iyliğe iylik katarım,
Topraktır mayamız bak ki Seyrani...

Burhani anlattı, dert azalmadı,
Halden anlar adam sorma, kalmadı...
Boşu bulamadı, dolu almadı,
Merhamet yürekten çıktı Seyrani...

Müfte’ilün / Fâilün / Müfte’ilün / Fâilün
( – . . – / – . – / – . . – / – . – )

44