Page 49 - seyrani_siir_yarismasi

III.
Âlemlerin Rabbisin, Sen Rahman ve Rahimi
Halil ettin kendine atamız İbrahim’i.
Ölüye can verdirdin, Meryem oğlu İsa’yla
Bir denizi birbirine hasret koydun asayla.
Dilemezsen olmazdı Şakku’l–kamer vakası
Ne bahtiyar olmuştur ayın iki yakası
Bin pareye bölünse, emrinle bu aklımız
Ayan beyan sanadır, gizlimiz ve saklımız
Gafletin köşesinden “çıkıp da gel” diyorsun
Rahmet kapılarından davetler ediyorsun

IV.
Hasretin içimizde gece gündüz kalandır
İblis’ki ardımızda, çınlar dili yalandır
Nedamet ateşinde küle dönmüş yığındım
Haşmet rüzgârlarından, ihsanına sığındım
Savurup atma bizi, şefkatinle dayandır
Zifiri gecelerim, merhametle uyandır.
Öfkelerin bağrından seslenirsem affola
Bir daha hiç düşürme, nefret ile kol kola
Özrüm dilde kilitli, Rahmet çölünde yüzdür.
Temizle bizi Rabbim, semalarından süzdür

V.
Azametin bilinmez, yürek veba olmuşsa
Saltanatın vadesi gökte vuku bulmuşsa
Sana karşı duranı karşı bilir tüm ümmet
Zalimler karşısında zikrindedir “Ya Himmet”
Kureyş’in semasında ağlamaklı bulutlar
Kanatlar sanki mendil, yenilendi umutlar
Ebabil dudağından salkım salkım saçtın har
Gönülden alınlara yazdırdın ki ; “El Kahhar”
Yok! düşündü Ebrehe, yetişmez sandı Allah
Kuşların gölgesinde, yıkılır mı Beytullah?

49