Page 129 - seyrani_siir_yarismasi

ZAMAN YA DA AYNALAR
Abdullah S a t oğl u

Her şafakta düştüm tozlu yollara
Önüme serilen yoldu aynalar.
Yorgun kuş misali kondum dallara
Her sabah yoldaşım oldu aynalar.

Akşam, benliğimi yedi bitirdi
Gece, beni benden aldı götürdü.
Seher vakti sokaklarda yatırdı
Her sabah gönlüme doldu aynalar.

Akşamlar, en ince yerimden vurdu
Gece, tuttu gökyüzüne savurdu.
Seherde acılar yaktı kavurdu
Her sabah saçını yoldu aynalar.

Akşamlar, dönülmez gurbete sürdü
Geceler, araya perdeler ördü.
Her sabah yabancı bir çehre gördü
Yüzüme bakmaktan yıldı aynalar.

Her akşam, içime bir hüzün çöker
Her gece, rûhuma bir katran döker.
Şafaklar saçımdan sürükler, çeker
Her sabah saçımla soldu aynalar.

Aynalar, gönlüme doldu her sabah
Aynalar, yoldaşım oldu her sabah.
Önüme serilen yoldu her sabah
Her sabah saçımla soldu aynalar!..

129