Page 28 - seyrani_siir_yarismasi

Ben en çok kendimi kaybettim ruhumun karanlığında
Gam çöreklenen bakışlar kınını çekmiş kılıç gibi
Yüreğimi deler
Deler de geçer
Yaralı serçeler yüreğime göçer
Şehrazat
S/akla beni baharında

Gülden bir diken koparır gibi
Duvar çekerken dilimle yüreğimin arasına
Duygularımı bir bir gömerim toprağına
Çoğul yalnızlıkları büyütürken bağrında
Çıkmaz sokaklara varırdı niyetlendiğim yollar
Aklımı savururken yüreğinin uçurumunda
Güneşin ayazında kalırım
Sabahın beyazında kararırım
Şehrazat
S/akla beni sabahında

Doğ beni düştüğüm yerden
Yağ beni yüreğinin avlusuna
Sor beni anıların kucağında yeniden
Senden önce yandım dersem aşkın yangınında
Kör kuyuda Yusuf’u hak etmişim kanmışsam
Yeridir göm beni yüreğinin avlusuna
Durma göç benden
Öl beni Şehrazat
Öp beni öldüğüm yerden
Ya da
Gör beni
Sar beni üşüdüğüm günden…
Adından başka
Adı verilmiş tüm harfler kefensiz kalır/ ölümün koynunda
S/akla beni zamanıma

28