Page 30 - seyrani_siir_yarismasi

Eğildim rahlesinde mütehammil bir sarraf
Yönelmişim ‘rahm’ine, zimmetimde onca yük
Kırık, kemter bir fay’ım; objesi şaşkın höyük
Zakkumdan eczalarla, bîçâre geldim sana
Bir çöksem hiç kalkamam mekkâre geldim sana

III
S/öz libasım kargaşa; sabun köpüğü küre
Hadd–ı müntehadayım, kıyl ü kâl’dir dört yanım
Bir sonsuzluk muhâli, örselenmiş mefkûre
Garibim, muzdaribim; kuşatılmış yankıyım
Tecellîzâr sır olmuş, simge sanki var gibi
Tevhit perde ardında, kesret taş duvar gibi
Ne yıldızlar ışıklı, ne esen yeller ılık
Durgun derin ruhuma demir atmış karanlık
Tutuşmuş can kandilim, kapımı çalmaz bahar
Kıymık gibi saplanıp, gayp sırrını fısıldar
Dilenciyim heybem boş; el senin, nusret senin
Şevk–i affındır sebep, yön senin, himmet senin
Tel örgüler aşarak uzaktan geldim sana
Yalancı fecirlerden, tuzaktan geldim sana

IV
İmkânsız kurcalanmaz… Kader; açılmaz kilit
Şifre kalbimdi kırdım, içimdeki bir yok’ta
Sorguçlu gök ekindir çöl mahlâslı kartvizit
Hınzır bir tûti olmuş, az’ın sancısı çok’ta
Kılıç kınımdan uzak, tirkeşte oklar yetim
Çağın vehmine isyan, zevk sıtması cinnetim
Dirensem yeniliyor, boyun eğsem hep galip
Sarılsam yumağına; renk–buğusu titrek ip
Emel; düzensiz sarkaç; bahaneler adası
Ahşap gözyaşlarımın, bitmez heyamolası

30