Page 33 - seyrani_siir_yarismasi

HÜKM–İ AŞK*
K en an Yav uzarslan

Ne ömür nârına yandım ne Kerem gördü beni
Ne keder koynuna düştüm ne Felek sordu beni

Bir sabah ismimi isminle refik eylediler
Örse üflendiği yerden o nefes sardı beni

Kimi gün tellere düştüm kimi gün sayfalara
Kalemin hüznü bulut oldu da yağdırdı beni

Hasretin harmanı olmuş sana meftun yüreğim
Esti her dem bir uzun yel, savurup durdu beni

Tığ teber can, yapayalnız. Ne öküm var ne yüküm
Bir karar var sana mahkum, o hüküm sürdü beni

Şimdi saklansam eğer bir bebeğin gözyaşına
Kıskanır aşkını günden gece ağlardı beni

Asumandan dökebilsem içimin yangınını
Ahrazın kalbine düşsem çöle çağlardı beni

Aşkının âteşi varken kaba sığmaz yüreğim
Bir kulaç toprağa en son, yine sığdırdı beni

Ah! Benim, her sözü cevher, “El–Emin” Sevdiceğim
Tek, senin hasretinin düştüğü yer yordu beni

(..-- / ..-- / ..-- / ..-)
feilatün feilatün feilatün feilün

* Mansiyon

33