Page 59 - seyrani_siir_yarismasi

Dönerken de ruhumu yere çöktürüyorum
İntihar ediyorum namluya tütün sürüp

Oysaki iç dünyama düşerken ilk çığlığım
Böylesi hüzünleri hesaba katmamıştım
Ne aklımda kötü gün, ne de vardı açlığım
Hiç hayali bir aşka sarılıp yatmamıştım
Ne var ki habersizdim ataerkil bir gücün
Çökük omuzlarımın üstüne bindiğinden
Ne var ki habersizdim diyar diyar bir göçün
Ömrümü yormak için kinle bilendiğinden

Sığınsaydım bir aşka hüzne gölge düşerdi
Sona ererdi belki upuzun suskunluğum
Ne sol yanım acırdı ne derdim depreşirdi
Doğardı gün yüzüme, yiterdi solgunluğum
Çünkü ancak bir aşktır bunca zulüm üstüne
Yüreğime baharı sevgiyle nakşedecek
Çünkü ancak bir aşktır bunca elem üstüne
Gönül rahatlığını ömrüme bahşedecek

Artık gözlerim yerde; solunmak istiyorum
Susturup çığlıkları gece denen cinnette
Sırt dönüp karanlığa bulunmak istiyorum
Gözlerimi diktiğim huzur denen cennette
Gözlerim ki yürüyor hep baba ocağına
Yetimliğim ve bir de, akla düşünce duvak
Gözlerim ki yürüyor ömrün buzul çağına
Ürperiyor yüreğim buz kesiyor el ayak

Artık gözlerim yerde; ey umut, avut beni!
Koy başımı dizine, sıyrılayım kederden
Girdaba düşüyorum, az uzan da, tut beni!
İçime bir bahar sal yenik düştüğüm yerden
Ve bir buse kondurup alnımın çizgisine
Maviş maviş çiçekler bırak avuçlarıma
Yor beni mutlulukla yatır aşk ezgisine
Dökülsün samanyolu ak düşen saçlarıma

59