Page 95 - seyrani_siir_yarismasi

SERZENİŞ RİSALESİ
Halit Yıldırım

Beyhude bir bekleyiş… Aşk koymuşlar adını.
Bir avuç gözyaşıymış elde kalan tek mahsul.
Bir bakışmış meğerse bozan ağız tadını,
Kemirirmiş bu sancı yüreği usul usul.
Aşk kovarmış sineden mantık denen kadını…
Acımadan sürermiş nara gönül atını…

Kaçıncı mevsimindir, hangi cemrenin bu his?
Ayaklarım kesildi, kanatlandım kuş gibi…
Çökünce gerçeklerin üstüne koyu bir sis,
Yaşadıklarım geldi gönlüme bir düş gibi…
Adını yazdı göğe gönlümden tüten bu is
İçime düştü sızın, kalbe saplandı yeis

İnşirahım gizlenmiş ıstırabıma, hayret!
Hüzünler doğuruyor beklenen muştuları…
Her gülüşün ardından sağanaklarda gayret,
Karanlıklar boğuyor içimde kuşkuları…
Gönlümdeki kuyular benliğim için gurbet.
Peşinde taban çalan ruhum cismime hasret.

Ufuklara astığım dualarım yorulmuş,
Yorulmuş vuslatını bekleyen bahar bile.
Kardelenler bu mevsim sensizlikle vurulmuş,
Bülbülün son şarkısı ölüm getirmiş güle.
Renk solmuş, yaprak düşmüş, dallar bir bir kırılmış,
Geceler yıldızlara, ay güneşe darılmış.

Uzayan gecelerde yıldızlar kime gider?
Neden keser yolumu dolunayın ışığı?
Şarkılara nâmedir içime düşen keder,

95