Page 83 - hnc_hikaye_yarismasi

Muhammed Yasin Başkan | Uygun Adım

Aslında aramamak değildi seninki, unutmaktı.
Kafandaki meşguliyetler zinciri, kahvenin geçmesine izin vermiyordu.

Olsun, bugün farklı olacaktı.
En yakın kahve dükkanına yöneldi ayakların. Kahveye duyduğun özlem bir
yandan, kahvenin sana duyduğu özlem bir yandan vurdu kalbine.
Attığın her adımın seni hedefe yaklaştırdığını bilmek çok güzeldi senin için
zira sen hedef belirlemeyi sevmezdin genellikle. Yürüdüğün kaldırımları aşın-
dıran insanların varlığını hissettikçe, özlem denilen duygunun içinde kapladığı
alanı da hissettin istemsizce.

Sokak lambalarının aydınlattığı kaldırımda ilerlerken takip edildiğin hissine
kapıldın aniden. Adımlarınla aynı ritimde adım atan birini hissettin gerinde.
Yavaşladın.
O da yavaşladı.

Hızlandın.

O da hızlandı.
Evet takip ediliyordun.
Kontrol etmek için arkanı döndün ve işte orada biri var.

Bir an kalbinin çarptığını hissettin.
Lacivert takım elbise giymiş ve uzun boylu bir adam.

Tanıyor musun? Tanıyordun evet. O akşamlarda gördüğün silüet miydi bu
birisi...
Adam senin 10 metre gerinde, sen adamın 10 metre önünde birbirinize bakı-
yordunuz. Ellerin siyah montunun cebindeydi ve sen alnının terlediğini ardından
avuçlarının da terlediğini hissettin.
Bıçak?
Hayır bıçak yoktu cebinde. Evde mi unutmuştun?

Hatırla...hatırla...hatırla.
Hayır, hayır evde değil, müzikholden çıktıktan sonra mı düşürmüştün?

83