Page 78 - hnc_hikaye_yarismasi

Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması

Zaten hiç konuşmuyordun.
Ciğerlerinde oksijeni hissettikten sonra evine doğru yürümeye başladın. Yada
yolu biraz daha uzatarak daha çok düşünmek istedin.
Sorun değil.

-3. gün-
Bazen yakalanması gereken bir balık oldun okyanusta, hatırlarsın o günlerini.
Konuşabildiğini sanıyordun ama sadece sesler çıkarıyordun etrafa.
Duyduğun tek ses ise kalbinin sesiydi.

Düşüncesizliğin yongaları vardı pençelerinde.
Sen sadece yürüyordun yine.
Bu defa aydınlık gökyüzü. Gece vakti seni korkutmaya başladığından sabahın
ilk ışıklarıyla çıktın evinden.

Güneşi sen selamladın o gün.
Dünkü fırtınadan eser yoktu belki ama şimdi o fırtına başka şehirleri yıkı-
yordu, biliyordun. Nitekim sen o kadar fazla yürüyordun ki sanki sadece
yürümek için gönderilmiştin dünyaya. Tek görevin, boş sokakları doldurmaktı
bedeninle. Peki senin boş sokaklarını kimler dolduracak?

Düşün.
İki günlük rutini bozmanın verdiği değişim hissiyle çıkmıştın o gün dışarı.

Çünkü haftasonu.
Çünkü tüm gün senin.

Çünkü... çünkü...
Hafif serin hava, açık, mavi ve yorgun.

Senin dünkü fırtınan yıkmış ortalığı, şehir dingin.
Ayaklarında spor ayakkabılar var bu sefer; topuk sesi yok yani. Kalbinin
ritmine eşitleyeceğin hiçbir şeyin de yok.

78