Page 75 - hnc_hikaye_yarismasi

Muhammed Yasin Başkan | Uygun Adım

O gece soğuk işlemişti içine. Sarıldığın siyah mont bile koruyamıyordu seni.
Sen düşünüyordun, sen düşlüyordun. Topukların her yere vurduğunda çıkan
sesle, kalbinin ritmini eşitlemeye çalışıyordun.
Anlamsız!

Yürümek, sadece yürümekti ama sen onu bile başka şeylerle eşleştirmeye
çalışıyordun.
Her zamanki gibi.

Sevdiğin, evlilik hayali kurduğun kadının, Dilber’in verdiği siyah bilekliğe
takıldı aklın. En sevdiğin rengin siyah olduğunu biliyordu ve sana kendisinden
bir iz taşıman için vermişti bilekliği.

Sen bir hiçken o gelip herşeyin olmuştu ama şimdi konumuz bu değil, konu-
muz senin yürümen.

Sen sokakta yürüyordun, sokak sende yürüyordu.
Çamur dolmuş yaralı yollardı engellerin. Adeta engeller silsilesi bu. Her
yerdeler.
“Bu çamurlara yağmur sebep olmalı.” diyordun içinden.

Alâkası yok!
Orada çamur bile yoktu. Sen sadece kusur bulmak niyetindeydin.

Hep yapardın bunu, olsun.

-2. gün-

Düşün.
Sokağa gece vakti çıktığın ikinci günü düşün.
Hani sen daha evindeyken o akşam, bir fırtına vardı şehirde. Sokakları yıka-
cakmış gibi esti rüzgar. Bulutlar kurtuldu tüm yüklerinden ve artık yüklerinden
kurtulma sırası sana gelmişti. Kurutulmuş benliğinin üzerine can suyuydu bu
yağmur ama sen bunu farketmemiştin. Gözlerindeki ateş aslında basit bir ışıktı
o gün. Düşünceli düşünceli bakarken camdan dışarı, neden dünkü gibi olmasın
diye düşünüp çıkmıştın evinden.

75