Page 84 - hnc_hikaye_yarismasi

Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması

Müzikhol?
İmkansızdı. Cebine koyduğunu hatırlıyordun. O halde evde kalmış olmalıydı
bıçak.
Belki.

Önemi yoktu bıçağın nerede olduğunun. Yanında olmayışı zaten yeterli bir
panik sebebiydi senin için.
Karşındaki adam sana doğru yaklaşmaya başladı. Sende adımlarını geriye
atmaya başladın. Sen geriye gidiyordun adam ileriye gidiyordu.
Sonra silah sesinden daha cılız bir patlama sesi duydu kulakların.

Bu sesi sorgulamaya fırsat bulamadan boynunda hissettiğin acı, arkanı
dönmene sebep oldu.

İşte arkanda da bir adam. Aynı takım elbise. Lacivert.
Belki kaçmaktı niyetin ancak omuzlarından bacaklarına yayılan uyuşma,
gözlerinle birlikte vücudunu da devirdi.

Kaldırım taşlarının soğunu hissettiğin elmacık kemiklerin de hissiyatını
kaybedince, düşüncelerinin de uyuştuğunu farkettin.

Beyin hücrelerin kendinden geçmiş atom karıncalar gibi kafatasında yalpala-
nırken sen, göz kapaklarının içinde, kendi karanlığında bir süre daha bilinçli halde
kalıp, tüm benliğin dizginlerini bırakana kadar ayağa kalkmak için çabaladın
ama çaba sarf etmek, çaba sarf etmeyi de düşünmeyi gerektirdiğinden kendini
karanlığa bırakmayı tercih ettin.
Tercih ettin, evet.

Karanlığı yaşamak çok zordu senin için. Sesleri duymaya başlasan da gözlerini
açamamak daha da tedirgin ediyordu ruhunu.

Acı.
Ensendeki o acı devam ediyordu evet ama bu artık pek de önemli değildi
senin için.
Duyduğun konuşmalara odaklanmak niyetindeydin. Belli belirsiz mırıldan-
malar mı?

84