Page 245 - ibrahim_tennuri_gulseni_niyaz

İkinci Bölüm | Metinler

30. bahariyat
Geldi bahar güldi gül, yeryüzi oldı gülizar
Hıl’atı nev bağışladı âleme lutfı girdigâr

Çünki nesim urdı dem geldi vü cevher alem
Hoş-dem irişdi gitdi ğam vuslata irdi intizâr

Buldı hamelde gün şeref, zevke geldi her taraf
Vaktin kılmagil telef gör ne hoş oldı rûzigâr

Bülbül eline sazını aluben açdı râzını
Sözile şehnazını kıldı nühuft ile hısâr

Gitdi zükâmı çün kışun öni açıldı her kuşun
Derdile dasitan okur ayva güline karşu nâr

Bağçede ağaçlarun donı yeşil yüzi ak
Tâze vü ter çiçeklerün kimi piyade kimi süvâr

Donı yeşil meleklerün bu çemen ehlinün dahi
Ab-ı hayat içüpdurur sen ben kim oldı Hızır vâr

[116b] Gül yüzin açdı bülbüle kuşlara düşdi gulgule
Bülbüle geldi gulgule bezmi kuruldı şâhuvâr

Lâleler aldı la’l-i câm gül dolu cam içre müdâm
Nerkise lâle dir uyan nice bir olasın humâr

Nerkis ana gözün süzer remz ile gönlini dürter
Karşu humarını yazar biri ola tâ harif-i yâr

Gördi benefşe gül yüzin secdeye vardı şükürle
Hâlile medh ider güli süseni tâze bî-şumâr

Sünbül tan-yili çözer tıybi ile yasemin üzer
Böyle heva dimâğı ter yanında oldı mişkü-yâr

Meclis içinde şâh-ı gül hüsn gökünde mah gül
Tiz geçer ele âh gül oldı ömr-i pâyidâr

245