Page 188 - Kayseri Ansiklopedisi Cilt 2

KAYSER‹ ANS‹KLOPED‹S‹ ERC / 179 [659]

ünlü coğrafyacı Strabon*’nun eserinde
yer almaktadır. Nitekim Strabon, eserin-
de Kayseri Şehri yakınlarında ateş çu-
kurlarından geceleyin alevler fışkırdığını
bildirmektedir. Bu da Erciyes’in son faa-
liyeti olmuştur.
Erciyes Dağı Buzulu: Günümüzden 2
milyon yıl önce başlayan ve “Buzul Ça-
ğı” olarak da adlandırılan IV. Zaman’ın
(Kuaterner) sonlarında yurdumuzdaki
yüksek dağlarda olduğu gibi, Erciyes Erciyes Üniversitesi Rektörlük binasında ser-
Dağı’nın yüksek kesimlerinde de buzul- gilenen Kapadokya Krallığı Roma Dönemine
ait Erciyes Kültü (Kutsal Erciyes Heykeli)
lar oluşmuştur. Bu dönemde gelişen en
büyük buzullar; dağın kuzeybatısındaki yes Yanardağının Jelojisi ve Jeomorfolojisi.
bugünkü Aksu Vadisi, dağın kuzeydoğu- M.T.A Rap. No: 7570. (Yayınlanmamış), 1984;
sundaki Öksüzdere Vadisi ve doğu bölü- İzbirak, R. Develi Ovası ve Ekonomik Geliş-
mündeki bir buzyalağı (sirk) olan Üçker mesi. Ank. Üniv. DTCF. Yay. No: 91. Ankara
ya da Müşker olarak anılan bölgeye yer- 1953; Özesmi, U., Somuncu, M., Tunçel, H.
leşen buzullardır. Sözü edilen dönemde “Sultan Sazlığı Ekosistemi”, Ankara Üniversite-
si Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygula-
gelişen buzullar büyük boyutlara erişmiş ma Merkezi Türkiye Coğrafyası Dergisi, S. 2,
ve buzul dilleri 2200 metreye kadar in- s. 275-288, Ankara 1993; Pasquare, G., “Gelo-
miştir. Buzul Çağı’nın sona ermesi ve logy of Cenozoic Volcanic Area Central Anato-
sıcaklığın artmasına bağlı olarak dağdaki lia”, Atti Della Accademia Nazionale Dei
buzullar eriyerek ortadan kalkmıştır. An- Cincei Anno CCCXV-Serie VIII. Vol.IX, Fas. 3,
Roma 1968; Salomon-Calvi, W. Anadolu Ova-
cak bu buzulların izlerini ve kanıtlarını larının Teşekkülü. YZ. Enst. Yay., Ankara 1936;
Erciyes Dağı’nın yüksek kesimlerinde bu- Somuncu, M. “Türkiye’nin Yaşayan Buzulları”.
gün de bulmak mümkündür. Bu kanıtlar TÜBİTAK Bilim ve Teknik Derg., C. XIX, s.
dağın yüksek kesiminde, farklı yönlerde 221, S. 1-3, Ankara 1986; Somuncu, M. “Develi
ve yükseltilerde bulunan buzul vadileri, Ovası’nın Kuzey ve Batı Bölümünde Rüzgâr
buzyalakları (sirkler), moren depoları, Erozyonu Sorunu İle Alınması Gereken Önlem-
ler Üzerine Bir Araştırma”. Jeomorfoloji Derg.,
sandur konileri ve kaya buzullarıdır. Er- S. 16, s. 37-45, Ankara 1988; Somuncu, M.
ciyes Dağı’nın en önemli özelliklerinden “Türkiye’deki Güncel Buzulların Bazı Jeomorfo-
biri de günümüzde kuzeybatı yüzünde lojik Özellikleri”. ODTÜ Sağlık, Kültür ve Spor
son olarak 1983 yılında boyu 380 metre Daire Başk. Spor Müd. Dağcılık ve Kış Sporları
olarak ölçülen küçük bir yamaç buzulu- Kolu 25. Yıldönümü Dağcılık Sempozyumu,
nun var olmasıdır. Ancak küresel iklim Ankara 1990; Somuncu, M. “Erciyes Dağı’nda
Turizm”, Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafya-
değişikliğine bağlı olarak dağın uzun yıl- sı Uygulama ve Araştırma Merkezi I. Sempozyu-
lardır geçmiş yıllara oranla daha az kar mu, 29 Nisan-1 Mayıs 1991, Ankara, Bildiri
yağışı alması nedeniyle buzul yeterince Özetleri, s. 8, 1991; Somuncu, M. “Kayseri-Erci-
beslenemediği için her geçen gün küçül- yes Dağı Çevresinde Morfoklimatik Katlarla İn- Erciyes’i temsil eden Roma
mektedir. İklim koşullarının bu şekilde san Faaliyetleri Arasındaki İlişkiler”. D.T.C.F. V. Dönemi paralar
sürmesi ya da sıcaklığın daha da artması Araştırma Sonuçları Toplantısı, 25-28 Mart 1991,
Ankara 1991; Somuncu, M.. “Erciyes Dağı”.
Erciyes buzulunun yakın gelecekte orta- Melikgazi Bel. Derg., Yıl: 1, S. 3., Kayseri 1991;
dan kalkmasına yol açacaktır. Somuncu, M. “Erciyes Dağında Spor ve Tu-

Kaynakça: Ayranci, B. K 34-b3, K 34-c2, K rizm”, Melikgazi Bel. Derg.,Yıl: 1, S. 4.,Kayseri
34-c3 Paftalarının Jeolojik Etüdü MTA Rap. 1991; Somuncu, M. Kayseri-Sarımsaklı Ovası
No: 6278. (Yayınlanmamış), 1963; Barstch, G. İle Çevresinin Beşeri ve İktisadi Coğrafyası.
“Das Gebiet des Erciyes Dağı und die Stadt Ankara Üniv. Sos. Bil. Enst. (Basılmamış Dokto-
Kayseri in Mittel-Anatolien”. Geogr. Ges., Han- ra Tezi). Ankara 1993; Somuncu, M. “Kayseri
nover 1935; Erol, O. “Türkiye’nin Genç Tektonik Şehri’nin Kuruluşu ve Gelişmesi”. Ankara Üni-
ve Jeomorfolojik Gelişimi”. Jeomorfoloji versitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve
Derg., S. 11, s. 1-22, 1983; Güner, Y. ve diğ. Erci- Uygulama Merkezi Türkiye Coğrafyası Der-