Page 135 - seyrani_siir_yarismasi

BİR GÖNÜL HECESİ
Ümit Akın

Adınla başlayıp;
Acınla bitmiş bir serüveni yazmak kolay değil onca zaman sonra.
Yokluğun nicedir içimde müphem bir sancı.
Ve sen dilimde hâlâ o nihavend şarkı...

Nicedir tek bir kimse el süremedi;
Ne içimdeki cümlelere.
Ne de harflerimin şeddesine...
Ve sen hâlâ, inadını kıramadığım dudaklarımda en güzel hece...

Tellerine umutlar asılmış bir keman gibiyim nicedir.
Tınımda binlerce aşık aynı şarkıyı söyleyip;
Aynı benim gibi ölüyor...
Herkes farklı bir hengâmenin içinden çıkmayı başarıyor ama;
Tuhaftır, hiç kimsenin acısı bana benzemiyor...

Ne zaman gözlerimin simetrisine çarpıp geçse anılar;
Sesin dökülüyor kulaklarıma...
Ne zaman anılarla bezemeye kalksam şu kopçası kopmuş ömrü.
Yüreğim yığın yığın imge çöplüğü...

Artık, içimdeki satırlar kan doğrar oldu ömrüme.
Her şiirde yokluğundan düşüyorum.
Öznelerim acıyor.
Yüklemlerim ağrıyor.
Bağrıma taş basıyorum olmuyor.
Ağrıma kurşun sıkıyorum ölmüyor...

Nicedir;
Dokusu bozulmamış kerpiç duvarların içinde,
Tıka basa yokluğunu doldurur oldum kadehime.

135