Page 139 - seyrani_siir_yarismasi
P. 139
her nefes alışına saatler
hep on ikide dururdu
sen yoktun gece sesinde
yoktu, annemin her seher
duaya kalkan elleri
yanlışından öperdim oysa
göğün kızaran yanağını
geceleri bir başına
ağlar bulduğum her kadını
annem bilirdim
gönlüme ince perde diye
her gecenin seherinde
annemin ayaz ısıtan
gülüşünden asardım.
139
