Page 140 - seyrani_siir_yarismasi

SÛRET
Mura t Sevik

I (O)
En saklı köşemde gizlenen umut,
Senden geçtiğim gün belirdi Sûret.
Serimde dolanan o kısır bulut;
Döllendi nasılsa, yağdı bir müddet.

Ne aşikar çizgide ne renkte giz;
Yetişir tebessüm, oldukça vakur.
“Zaman”da elenip kaldım Sûretsiz
Fazlası çürütür, dinsin bu yağmur.

Çekin bir kuytuya söyleyin ona;
Sevip–sevilmenin zamanı olmaz.
Belki de bilmiyor, anlatın ona;
Öz tutuşmadıkça dil alev almaz.

???

II (Ben)

Çiçekler atası kutlu menekşe,
Nesline vurgunlu bir garip serim.
Neslince arzuhal sunsam Sûret’e
Sûretçe sökülmez bir alfabeyim.

Mezat malı değil taşıdığımız,
Sûret’e izahı çok zor bir mânâ.
Bir “an” ki umutla aranmaktayız;
Gemiler gider hep, ben kalır arda.

140