Page 153 - seyrani_siir_yarismasi

Asker kıyafetiyle ağlayan küçük çocuk,
Farkında bile değil neye üzüldüğünün.
O masmavi gözleri olmuşken boncuk boncuk,
Henüz tam giyememiş yırtılmış pabucunu,
Görmüyor gökyüzünde neyin süzüldüğünün,
Bilmez vatanı sarmış yangının sonucunu.

Bekler misafirini yeşil musalla taşı,
O asırlık camide dualar eşliğinde,
Güvercinleri bile sarar şehit telaşı,
Mesken tutmak isterler sonsuzluk ağacını,
Yine de saf tutarlar cami güneşliğinde,
Onlar dahi hatırlar şehadet inancını.

153