Page 156 - seyrani_siir_yarismasi
P. 156
ANNE
Y usuf K uyupın ar
Korkuyorum çevremdeki kalabalıktan,
Karanlık celladım, beni boğuyor anne!
Ümit ve huzuru beklediğim ufuktan,
Güneşin yerine matem doğuyor anne!
Ateşle yanan başıma yastık olsun dizin,
Mübarek ellerin saçlarımda gezinsin,
Tatlı bir ninni söyle gözyaşlarım dinsin,
Dertler sağanak sağanak yağıyor anne!
Kadife kalbin hisseder arzuhalimi,
Uzakta olsan da bilirsin pürmelalimi,
Uçurumdan düşüyorum, tut ellerimi,
Her günüm göklerden kahır sağıyor anne!
İnsanlar büyüdükçe küçülürmüş meğer,
Çaresizlikten boynu bükülürmüş meğer,
Baharda yaprak yaprak dökülürmüş meğer,
Umut çiçeğim gün be gün soluyor anne!
Biliyorum senin de neler çektiğini,
Yorgun kalbine ne acılar ektiğini,
Yıllardır içinde hasret biriktiğini,
Bekleme; Azrail kapımı çalıyor anne!
Biraz da küskünlüğüm kırgınlığım sana,
Hayatı hep kalbin gibi öğrettin bana,
Oysa kader neler yaşatıyor insana,
Hüzünler hep beni mi buluyor anne!
156
