Page 153 - Emir Kalkan Hikaye Yarışma

Menekşe Şafak | Hipnoz
Hemen ardından gözlerini hastasının gözlerine sabitleyerek devam etti. “Seni
tutsak eden de burada, tutsak olduğun acıdan kurtulmanın yolu da. Sevmek de
burada, sevmemekte... Kim olduğunun bir önemi yok Arslan. Yeniden başlamak her
zaman mümkündür. Sadece...” diyerek bu defa eliyle sol göğsüne dokunduğunda
“Buranın sesini asla kulak ardı etme Arslan. Unutma, her şey zihinde başlar; kalpte
son bulur. Vicdanını asla susturma. Kızını ne kadar çok sevdiğini, onun seni ne kadar
çok sevdiğini sakın unutma. Farkında ol Arslan... sen sadece bir insansın. Fazlası yok;
eksiği yok. Bu kadarsın...”
Arslan... önceleri psikolojik bir bunalıma girmiş, karısının ölümüyle ruhunu
kaybeden aciz bir babaydı. Şimdilerde, kızını canından çok seven, acısına son veren;
insana değer veren vicdanlı bir baba olmuştu. Doktorunun da dediği gibi o sadece
bir insandı...
Yeniden başlamak, tekrardan iyi bir insan olmak her zaman mümkündü. Acı zihin-
deydi, acımak kalpte... İnsanın en değerli mücevheri içerisinde saklıydı. En büyük yol
göstericisi şüphesiz ki o olmalıydı:
Vicdanı...

153