Page 225 - Emir Kalkan Hikaye Yarışma

Mervenur Ülker | Yüzmeyi Bilmeyen Balık Okyanusa Esir Olur
“Peki sen, sen görmedin mi?” Küçük Kız Küçük adamdan geri çekilerek gözyaş-
larını sildi.
“Gördüm.” Küçük Kız duruşunu düzelterek ellerini birbirine bağladı.

“Ne gördün?”
“Senin gibi, öldüklerini.” Küçük Adam derin bir nefes alarak dudakları arasın-
dan yayılan bulutları izledi bir müddet. Soğuktan oluşan duman bir süre dağılırken
dudakları kıpırdadı.

“Bir adam vardı. İlk kurtarmadı beni, öldürecekti koskacaman silahıyla.” Küçük
Kızın içini korku kapladı o an.

“Sonra bıraktı beni. Yardım etti bana. “Git” dedi. Küçük adam kesik kesik nefes
alırken devam etti. “Ben gidiyordum tam bir sürü adam geldi. Kovaladılar beni. Onu
da öldürdüler, beni bıraktı diye. Ben de onlar gibi oldum değil mi şimdi? Ben de onlar
gibi insan öldürdüm.”
Küçük Kız Küçük Adama çıkıştı. “Hayır, hayır! Sen onlar gibi değilsin.” Küçük
Adam yüzünü ellerinin arasına almış sessizce gözyaşı döküyordu.

“Bak sen öyle biri değilsin. Sen onlar gibi değilsin. Sen masumsun ağabeyciğim.
Sen masumsun ağabey.”

Küçük Adam kızın dudaklarından dökülen “ağabey” sözcüklerini duymasıyla
başını kaldırmış gözlerine bakıyor vaziyetteydi.

Gülümseyerek Küçük Kızın yanaklarını sıkmaya başladı. “Küçük kardeşim benim.”
İkisi de gülüşürken onları bekleyen tehlikeden bihaberlerdi aslında.
Duvarın arkasına gizlenmiş iki yabancı onları izlemekteydi. Duyduklarının acılığı
boğazlarında hiçbir tat bırakmadan izlemişlerdi onları.
“En sevdiğin hayvan nedir?” diye sordu Küçük Adam. Küçük Kız elindeki oyuncağa
bakarak omuz silkti ilk önce ve dudaklarından ilk kez –Küçük Adamla birlikte olduğu
süre boyunca–çıkacak kelimeyi söyledi.
“Balık.”
“Tamam.” dedi Küçük Adam. “Artık sen bir balık ben de onu yaşatmak için içinde
yüzdüğü okyanusu olacağım.”
Küçük Kız başını sallayarak onayladı. “Balık okyanusunu asla üzmeyecek.”

225