Page 223 - Emir Kalkan Hikaye Yarışma

Mervenur Ülker | Yüzmeyi Bilmeyen Balık Okyanusa Esir Olur
binaya girmeden önce etrafına bakındı. Etrafta birçok gizlenmiş adamlar vardı. Diğer
insanlar pek farketmese de içlerinden birinin sonradan bunun farkına varacağına
emindi. Küçük Kız, Küçük Adamın bu tavrından pek hoşnut olmasa da sesini çıkarmadı.
İkisi birlikte enkaza tekrar girdiklerinde duvarların arkalarına saklanmayı tercih
etmişlerdi.
Bir süre sonra etrafı silah sesleri ve bombardıma tutulmuş insan çığlıklarını
duyunca irkildi.
Küçük Kız şaşkınlıkla Küçük Adama bakarken onun hiç umurunda değildi. Umu-
runda olan evrenin bu sınırından beleş geçmiş olmasıydı.

✥
Küçük Adam sıkıntıdan nefes vererek oturduğu pozisyonunu değiştirdi. Gitgide
soğuyan hava iliklerinin titremesine neden olurken gözleri Küçük Kızı buldu.

“O neden kirli?” Dalgın olan Küçük Kız başını kaldırarak Küçük Adama baktı. Onun
sorusunu tekrar yöneltmesini bekledi.

“Ayıcığın diyorum, neden bu kadar kirli?” Küçük Kız kolunun altına aldığı ayıcığı
Küçük Adama uzattı. Elinde bulunan ayıcığı evirip çeviren Küçük Adam ne olduğunu
çözememişti.
“Eee?” dedi elindeki ayıcığı incelerken hala. Küçük Kız ondan ayıcığı alarak kalp
şeklinde olan yeri gösterdi ayıcığın üzerindeki.
“Burası onun kalbi.”
Ayıcığı çevirerek başka bir noktasını gösterdi burayı çamur kaplamıştı.

“Burası da acısı.” Küçük Kız ayıcığın kalbine dönerek elini üzerinde gezdirdi.
“Annem ve babam...” Küçük Kız yutkundu. Gözlerinden bir kaç damla yaş düşerken
ayıcığın kalbinin üzerinde durdu. Kalbinin üzerindeki göz yaşını dikkatlice alırken
Küçük adama baktı tekrardan.

“Bu onların bana ilk ve son hediyesiydi.” Gözlerini Küçük Adamdan uzaklaştırarak
çakıl taşları ve talaşlarla dolu olan zemine çevirdi.

“Yeni almışlardı.” Yutkundu. “Savaş başlamadan önce.” Bu sefer ayıcığa sıkıca
sarıldı.

“Onlar vurulurken ben de oradaydım. Elimde bu ayıcık vardı.” Ağlaması şiddet-
lenirken burnunu çekti.

223