Page 63 - hnc_hikaye_yarismasi

XIII

Yarım kalmış bütün türküler adına…
Soğuk akşamları çağırıp, biriktirdiğim cümle kuşlar, sokak köpekleri, sarı
yapraklar adına…

Desene ey kurak mevsim, gördün mü ayrılığın kaçıncı durakta indiğini?
Günler geçer gözyaşı döktüğümüz çelik raylar üstünden; raylar hep gönlü-
müzden geçer.
Hüzün iki damla sonra kendini imha edecek bir çift kan çanağı gözü rehin
aldı. Ne direnir ne bırakır kendini; giderse özgür gider, kalırsa bükmez boynunu.
Biçim aramaz.. ki biçmek kalıba girmektir. Bu yüzden, hüzün ayrılmaz bu yüzden.
Alıp git, nereye kadar gidebilirsen ve ne kadar alabildiysen ödünç değil, öyle bil.

Yürek hep yarım bırakılmış sigaralar biriktirmiş. Yarım şiirler gibi nikotin
bulaştırıp öyle biriktirmiş. Gülüşler hep yarım kalmış, yarım kucaklaşmalar
biriktirmiş. Bütün ayrılıklar, dilinmemiş vedalar biriktirmiş.
Hani “acı görmemiş bir gül yaprağı göster” der gibi bir bülbüle; göğsünü dikene
batırıp kanla imzalamış bir bülbüle yanık nağmeler gönderdim.

Ağladın mı?
Bunlar yarım acılar, senin yarım bıraktığın.

Kötürüm bir adam oldum trajik kazasında.
Çıktım mı akşam haberlerine

Gördün mü bir gazetenin üçüncü sayfasında
Görmedin!

Çünkü tam acı görülmez, gösterilmez. Öldürür beni sonrası. Aşığın ‘sidretül
münteha’sı kendi içindedir. Bu sebeple yanan hep bir tarafımdır, hükmüm olmaz
diğer tarafımda.

Sonrası seni de öldürür.
Gidemediğim yerde seni bırakırım, anlamazsın. Anlasan yanan sen olurdun.
Yandırır beni sonrası.

63