Page 58 - hnc_hikaye_yarismasi
P. 58
Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması
Yukarıyı gösteriyor. Başlarımız yukarda.
Güvercinin kafası koca bir insan başına benziyor.
Geri kalanı aynı güvercin.
Yüzüne dikkat ediyorum./uz.
Nurten’in burnu, Kadir’in gözleri, Senin ağzın, benim kaşlarım, Haluk’un…
Hiçbir şey yok Haluk’tan.
Yukarıya kalkıp bize kuşu gösteren el usul usul düşüyor yere.
Masadan biraz su alıp göğe doğru serpiyor.
Önce yavaş sonra gürül gürül bir yağmur iniyor tepemize.
Gök delinmiş gibi.
Biz aynı sükûnetle sadece karşımıza bakıyoruz.
Hiç konuşmadan.
Diniyor yağmur.
Aynı el kendi elinin üstüne konuyor çaprazına.
Bir kanat gibi, iki güvercin kanadı gibi.
Eller kanat gibi çırpınıyor.
Siyah, gri, sarı, mavi, kırmızı ve beyaz oluyor sırasıyla etrafımız.
Yüz yüze dönüyor herkes.
Ne görüyor herkes birbirinin yüzünde biliyor musun?
Haluk’u!
Evet, hepimizin yüzü Haluk.
Ona bakıyoruz aynı anda.
O yok.
Yukarıdaki güvercin ses veriyor bize.
Ona dikiliyor başlarımız.
58
