Page 464 - Kayseri Ansiklopedisi Cilt 4
P. 464

KAYSER‹ ANS‹KLOPED‹S‹                          MİM / 455 [1895]


           rına  ocak,  şömine  eklenmiş,  daha  çok
           avluda  yer  alan  tuvalet,  kapalı  mekâna
           alınmıştır.  XIX.  yüzyılın  ikinci  yarısıyla
           birlikte  zenginlik  ve  gösteriş  mimariye
           yansımış,  korint  veya  iyon  tarzı  sütunlu
           anıtsal girişli konaklar inşa edilip bazıla-
           rının  giriş  cepheleri  ve  salonlarına  taş
           heykeller  yerleştirilmiştir.  Müslüman
           evlerinde  genellikle  hayali  manzaralar
           şeklinde  tezahür  eden  duvar  resimleri,
           gayrimüslim evlerinde fazla örneği olma-
           sa da figür de içermeye başlamıştır.
           Kaynakça: V. İmamoğlu, Geleneksel Kayseri
           Evleri,  Ankara  1992;  S.  Faroqhi,  Orta Halli
           Osmanlılar, (çev. H. Çalışkan), İstanbul 2009;
           Y.  Özbek,  Kayseri’de  Tarihi  Okul  Yapıları,
           Kayseri 2011; M. Denktaş, “Pınarbaşı Uzunyay-  1960’lardan itibaren oluşan yeni Kayseri’de Alparslan Mahallesi ve Sivas
           la’daki Ahşap Direkli Camiler”, Erciyes Üniver-  Bulvarı’ndan bir görünüm (KBB Arşivi)
           sitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, S. 16
           (2004), s. 53-90; Y. Özbek, “Kayseri Tomarza’-  Nisan 2002),  Kayseri  2002,  s.  259-279;  O.
           da II. Abdülhamid Döneminde İnşa Edilmiş İki   Eravşar, “Kayseri Ahi Evren Zaviyesi”, Ortaçağ-
                                               da Anadolu, Prof. Dr. Aynur Durukan’a Arma-
           Yapı: Merkez Camisi ve Müftülük Binası”, Metu
           Journal of  The Faculty  of  Architecture,  vol:   ğan,  Ankara  2002,  s.  219-234;  M.  Çayırdağ,
           28/1, (2011), No: 1, s. 37-50; M. Denktaş, “İncesu   “Kayseri’nin  İncesu  İlçesinde  Şeyh  Turesan
           Merzifonlu Kara Mustafa Paşa Külliyesi”, Vakıf-  Zaviyesi”, Belleten, S. 174 (1980), s. 271-278; İ.
           lar  Dergisi,  S.  26 (1997),  s.  193-224;  A.  Baş,   Beldiceanu, “Deux Villes de L’Anatolie Preotto-
           Kayseri Ticaret Yapıları Üzerine Bir Araştır-  mane Develi et Qarahisar dapre des Document
           ma, Kayseri 1996; F. Sümer, Yabanlu  Pazarı.   İnedit”, Revue des Etudes Islamiques, S. 39/2
           Selçuklular  Devrinde  Milletlerarası  Büyük   (1971),  s.  337-386;  Y.  Özbek,  “Havadan  Köyü
           Bir Fuar,  İstanbul  1985;  Y.  Özbek,  “Tuzhisar   Şeyh  Hacı  İbrahim  Tekkesi”, 9.  Milletlerarası
           Sultan Hanı”, Anadolu Selçuklu Kervansaray-  Türk Sanatları Kongresi, Ankara 1995, C. III, s.
           ları, ed. H. Acun, Ankara 2007, s. 175-193; M.   37-46; Denktaş, Su Yapıları; H. Karamağaralı,
           Denktaş,  “Karatay  Han”,  Anadolu  Selçuklu   “Kayseri’deki Hunâd Camiinin Restitüsyonu ve
           Kervansarayları, ed. H. Acun, Ankara 2007, s.   Hunâd  Manzumesi’nin  Kronolojisi  Hakkında
           359-379; O. Turan, “Selçuklu Devri Vakfiyeleri   Bazı Mülahazalar”, Ankara Üniversitesi İlahi-
           III. Celaleddin Karatay Vakıfları ve Vakfiyeleri”,   yat  Fakültesi  Dergisi,  C.  XXI  (1976),  s.  199-
           Belleten, C. XLV (1948), s. 17-169; O. Eravşar,   245;  E.  Yurdakul,  Kayseri  Külük  Camii  ve
           “Az Bilinen Bir Selçuklu Köşkü: Kızılköşk”, VI.   Medresesi,  Ankara  1996;  G.  Öney,  “Kayseri
           Ortaçağ  Türk  Dönemi  Kazı  Sonuçları  ve   Hacı  Kılıç  Cami  ve  Medresesi”,  Belleten,  C.
           Sanat Tarihi Sempozyumu (8-10 Nisan 2002),   XXX, S. 119 (1966), s. 377-390; G. Cantay, Ana-
           Kayseri  2002,  s.  365-379;  S.  Cirtil,  “Eretna   dolu’da  Selçuklu  ve  Osmanlı  Darüşşifaları,
           Beyliği Mimarisi”, Konya 2001, (Selçuk Üniver-  Ankara  1992;  T.  Özgüç,  Kültepe-Kaniş/Neşa,
           sitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış   İstanbul  2005;  N.  Çorağan-Karakaya,  “Yeni
           Doktora Tezi); H. Gündoğdu, Dulkadirli Beyliği   Bulgular Işığında Gereme’deki Panagia Kilisesi
           Mimarisi,  Ankara  1986;  K.  Göde,  Eretnalılar,   ve Çevresi”, Anadolu ve Çevresinde Ortaçağ,
           Ankara 1994; M. Çayırdağ, “Kayseri’de Selçuklu   S. 5 (2011), s. 1-24; Özbek-Arslan, KTKVE; M.
           Sarayı  ve  Köşkleri”,  Vakıflar  Dergisi,  S.  28   Denktaş, Kayseri’de Yıkılan Anıtlarımız, Kay-
           (2004), s. 237-264; O. Eravşar, “Anadolu Sel-  seri 2007; Ş. G. Açıkgöz, “Kayseri ve Çevresin-
           çuklularında  İdari  Mekan  Olarak  Devlethane”,   deki  19.  Yüzyıl  Kiliseleri  ve  Korunmaları  İçin
           I. Uluslararası Selçuklu Kültür ve Medeniyeti   Öneriler”, İstanbul  2007 (İTÜ Yayınlanmamış
           Kongresi,  C.  I,  Konya  2001,  s.  281-295;  M.   Doktora  Tezi);  N.  B.  Yöney,  “Devlet  Eliyle
           Çayırdağ, “Kayseri’nin En Eski İslâmi Kitabesi   Modernizm. Kayseri’deki Kamu Yapıları, Kent
           ve Şehirdeki Selçuklu Sarayı Devlethanenin Yeri   Belleğindeki Yerleri ve Miras Nitelikleri Üzerine
           Meselesi”,  KYTSB ,  s.  125-137;  M.  Çayırdağ,   Bir Değerlendirme”, Kayseri’nin Yirminci Yüz-
                        4
           “Kayseri  Köşk  Medresesinin  Hangâh  (Buk’a)   yılı (ed. B. Asiliskender-B. Ceylan-A. E. Tozoğ-
           Olduğu Hakkında 1657 Yılında Alınan Mahke-  lu), Kayseri 2012, s. 31-54; F. S. Kariptaş, “Kay-
           me Kararları”, VI. Ortaçağ Türk Dönemi Kazı   seri’nin Yirminci Yüzyıl Endüstri Mirası”, Kay-
           Sonuçları ve Sanat Tarihi Sempozyumu (8-10   seri’nin Yirminci Yüzyılı (ed. B. Asiliskender-B.
   459   460   461   462   463   464   465   466   467   468   469