Page 65 - Emir Kalkan Hikaye Yarışma
P. 65
Sümeyra Öztürk Şahin | Göl Zamanı
“Dur” demedim, “gitme” demedim, “kal” diyemedim. Gitmeye yazgılı olan gidecekti
elbet. Gündoğusu yönünde esen rüzgarların yüzünde bıraktığı kokuyla avunduğu
mevsimlerde, hep dolmayan bir boşluk kaldı Zamani’nin gözlerinde. O boşluk büyüdü
büyüdü ve yosunlu ucundan zamanı yutan suların damladığı taşlardan süzülerek,
denizlerden ve ırmaklardan geçerek, dağlar aşıp tepeler inerek kızgın bir çölde yüreği
sıkışmış bir çift lacivert gözün hummasına düştü.
Hiç dinmeyecek bir rüzgarın uğultusunda ben o çöle karıştım, çölün kumul tepe-
leri bana erişti.
Birbirimize dönüşüp durduk .
Uğul uğul bir sesin içinden geçerek ve çalkanarak.
Öğüttü bizi zaman. Biteviye.
Bulutsu bir boşluk kaldı hepimizden geriye.
65
