Page 152 - hnc_hikaye_yarismasi
P. 152

Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması

               -Kitaplarla vakit geçirmeyi sever misin?
               -Birçok insan gibi, elbette.

               -Aslında şu an için bir elemana ihtiyacımız yok, fakat rafları düzenlemek için
            senin gibi genç bir arkadaş bize yardımcı olsa hiç fena olmaz. Eee yaşlandık
            artık, uzanamıyoruz her yere. Yarın sabah gelip başlayabilirsin kızım.

               Gülümsedi.
               -Çok teşekkür ederim, yarın sabah burada olacağım. Kolay gelsin.
               Gece hızlı geçti, sabah iş başı yapmak için çıktım evden. Rasim amca çok
            iyi bir adamdı, sağ olsun. Bilmediğim birçok şeyi bana öğretiyordu. İlk günüm
            olduğu için çok anlayışlı davrandı ve çıkarken bana bir miktar para verdi.
            Önce kabul etmedim ama, ısrarcı davranınca almak zorunda kaldım. Dükkânı
            birlikte kapatıp ayrıldık.

               Caddeden evime doğru yürüyordum. İçimde dedemin vefatından beri gitme-
            yen bir sıkıntı vardı, yine kendini hatırlattı. Eve gitmek istemedim o an. Biraz
            daha yürüyüp açılmak istedim. Hava soğuktu. Caddede de pek kimse yoktu.
            Yalnızca bir mekânın önünde birikmiş kalabalığı gördüm. Yaklaşınca kapıdaki
            afişi okudum.
               “Mustafa Aksu Konseri. Kapı açılışı: 21.00”

               Şaşırdım. Şarkılarını çok severdim. Özellikle herkes tarafından keşfedilme-
            mesi hoşuma gidiyordu. Güzel bir adamdı ve sadece onun dilinden anlayanlar
            dinliyordu onu. Dinlerken müziğinden çok sözlerine odaklanıyordum. Oturup
            saatlerce sohbet etmek isterdim onunla fakat şu an için elimden gelen yalnızca
            bir bilet almaktı.
               Sahneye çıktığında dinleyicilerini selamladı. Gömleği siyahtı. Çok içten,
            güzel bir gülüşü vardı. Tahminimce birkaç yaş büyüktü benden. Sahneye biraz
            uzak, arka taraflarda bir masaya oturdum. Ön taraf kalabalıktı, kalabalığı
            sevmiyordum. Belki onu dinledikçe kafamdaki düşüncelerden uzaklaşırım diye
            düşündüm ve kendimi onun müziğine bıraktım. Ses tonu çok güzeldi. Sanırım
            ondan etkilenmiştim. Daha önce kimseye karşı böyle duygular hissetmediğim
            için kendimi garipsedim. Sonra bu düşünceleri aklımdan atmak için onu izle-
            medim. Sadece müziğini dinledim. Zaten sıradan bir dinleyiciydim. O söyledi.
            Ben unutamadığım, aklımdan çıkaramadığım her şeyle birlikte onu dinledim.


            152
   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157