Page 30 - hnc_hikaye_yarismasi

Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması

Bey. Kovarken kemikleri genişlerdi sanki. Daha büyük, daha güçlü hissederdi
kendini Kâmrân Bey sıcakta. Soğuk ölüm demekti Kâmrân Bey için. Bu yüzden
o gün cama dokunmayı aklından bile geçirmedi Kâmrân Bey. Ben gördüm. İçi
ürpermişti. Vücudu daha da küçülmüştü, avuçlarını iç içe koymuş öylece dışarıya
bakıyordu. Bakıyordu ki, o sırada, elinde bir büyük bardak ıhlamur ile Mur-
teza Efendi girdi içeri. Ve bir anda boş odada bir başına oturan Kâmrân Bey’e,
elindeki ıhlamuru verdi. Ihlamuru, Daire Amiri Âmil Bey’e getirmişti hâlbuki.
Bilmiyordu ki bunu Kâmrân Bey. Aslında biliyordu. Ama bildiği, Murteza
Efendi’nin dairede sadece Daire Amiri Âmil bey için ıhlamur demlediği idi. O
mis gibi dolanan koku, sadece Daire Amiri Âmil Bey’in burnuna giderdi. Bir
amir burnu olmak kolay şey midir? Değildir elbette. O gün erken çıkmıştı Daire
Amiri Âmil bey hâlbuki. O yüzden ıhlamurunu içememişti sıcak sıcak. Söyleme-
mişti bunu Murteza Efendi. Neden söylesin ki? Daire Amiri Âmil Bey’in o gün
erken çıktığını söylese, katip Pervin’in beş yaşındaki yaramaz çocuğunu yanında
getirdiğini de söylemesi gerekirdi. Katip Pervin bunu söylememesi için yemin
ettirmişti Murteza Efendi’ye. Yasaktı çünkü. Yazman Samim Bey’in arabasının
aküsünü bittiği için daireye otobüsle geldiğini de söylemesi gerekirdi. Ama bunun
yalan olduğunu, yani daireye otobüsle gelmesinin sebebinin akü değil, arabasını
kumar borcu yüzünden satması olduğunu, bildiği hâlde söylemezdi. Söylese,
Mühendis Marif Efendi’nin karısıyla kavga ettiği için daireye gelirken kahvaltı
etmediğini ve yoldan aldığı simidi sinir içerisinde kemirdiğini de söylemesi gere-
kirdi, tabii kavgalarının sebebinin Yakamoz’da çalışan sarışın aşüfte olduğunu
da. Bunların hiçbirini söyleyemezdi. Murteza sır küpüydü çünkü. Bunların her
birini söylese, o gün Daire Amiri Âmil Bey’in neden daireden erken çıktığını da
söylemek zorunda kalabilirdi. Matmazeli. Siyah Corvette’yi. Ama söylemedi.
Söylemedi ve işte o büyük bardak ıhlamuru Kâmrân Bey’e verdi. Ihlamur
kokusu, Kâmrân Bey’in içini bir anda ısıtıverdi. İlk andan itibaren, yani, eline
büyük cam bardağı alır almaz şaşkınlıkla değiştiğini hissetti Kâmrân Bey. Nor-
malde bardağın elini yakması gerekirdi mesela. Ama yakmadı. Buna Murteza
Efendi’nin şaşırması gerekirdi. Ama şaşırmadı. Murteza Efendi hiçbir şey deme-
den bardağı verdi ve çıktı. Odada tek başına kaldı Kâmrân Bey. Bir yudum aldı
ıhlamurdan. Sonra bir yudum daha aldı. Ve bir daha. Nazmi içeri girdiğinde
Kâmrân Bey gülüyordu. Çünkü üçüncü yudumunda ince dilimlenmiş limon bur-
nuna çarpmıştı. Burnundan gıdıklanmıştı. Aldırmadı ve masasına oturdu Nazmi.
Hemen masasındaki evraklara gömüldü. Gömleklerinin kollarını kıvırmıştı

30