Page 34 - hnc_hikaye_yarismasi

Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması

1966 model Chevrolette’in tamponunda Kâmrân Bey’in kanını gördüğünde
anlamamıştı ilk önce. Sonra göğsüne yapıştırdığı ve yere fırlamış ceketi gördü.
Kumaşına dokundu, düğmelerini inceledi. Manşetlerindeki iliklerine, muntazam
dikişlerine baktı. İç cebine ve düğmelerine de. Astarını, Kâmrân Bey’in ipekle
işlenmiş isminin baş harflerini gördü.
‘Ceket, bazı sırtların kamburudur.’ dedi.
Dedi ama kimse duymadı. Yüz üstü yatan Kâmrân Bey’in sırtını bir gazete
ile örttüler. Ama nafile. Kâmrân Bey, ölürken de üşümüştü. Başına üşüştüler.
Sonra kaçışıverdiler. Çünkü yağmaya başlayan kar toplananların yanaklarından
kayıp gidiyordu. Kimse anlamadı ağlayıp ağlamadığını. Yerdeki kan, gazete
kağıdında emildi. Yayıldı ve dağıldı. Karla karıştı ve dondu kaldı. Koyulaştı.
Ben gördüm. O sırada sıkıca tutunmuştum. Sonra geldiler, eski püskü yırtık
ceketinin yakasından kolundan, cebinden eteğinden çekiştirdiler. Onu sürük-
lüye sürüklüye götürdüler. Nereye bilmiyorum. İşte ben oracıkta kopuverdim.
Yuvarlanıp yuvarlanıp sahipsiz bir düğme gibi kaldırımın

34