Page 165 - Emir Kalkan Hikaye Yarışma

Salim Nizam | Levni ve İstanbul
ilgi odağıydılar. Fıstıklı irmik ve güllaç tatlıları kristal kâselerde sunulmuştu. Yeme-
ğin ardından Haliç boyunca lale tarhları arasında dolaşılarak en güzel lale belirlenmeye
çalışılmıştı. Belirlenecek en güzel lalelerden yetiştirenlere altın ödülü verilecekti.
Hattat Levni, Hollanda’dan getirilen lalelerin yer aldığı lalezarı dolaşırken gözleri
sarayda gördüğü sefireyi aradı. Ilık bir bahar rüzgârı gonca laleleri itinayla raks etti-
rip dalgalandırırken Levni ruhunun arşa doğru yelken açıp kanatlandığını hissetti.
Beyaz laleleri andıran teniyle, baharın ilk coşkusu zümrüt yeşili gözleriyle, akşam
güneşinden dem alan kızıl saçlarıyla kalbine dolan ismi dudaklarında heceledi:
“Lavender” Gösteri meydanının dolup taştığını gördü. İp üzerinde yürüyen cambaz-
ları, sihirbazları, hokkabazları, ağzından ateş çıkaran göstericileri, büyük yılanlarla
dans eden cesur adamları, ayı ile güreşe tutulanları heyecanla izledi. Herbiri gözünde
minyatür olarak canlandı. Yabancı konuklar sandallara ve kayıklara bindiklerinde
şehrin minarelerinden akşam ezanları okunuyordu. Haliç’in suları önce kızıla, sonra
laciverte ve sonra da kısa bir süre siyaha çaldı. Haliç kıyıları boyunca yanan hareketli
ışıkların kaplumbağalar üzerindeki mumlardan geldiğini gören veya duyan konuklar
şaşkınlıklarını gizleyemedi. Haliç’teki sandallarda yağ kandilleri yanıyor ve titrek
ışıklar sularla dans ediyordu. Levni yanından geçen bir sandalda kıyıdaki mumlar
yakılmış kaplumbağaları seyre dalan siyah elbiseli güzeli tanımıştı. Hollanda sefiresi
birden ona doğru baktı. Kısa bir süre göz göze geldiler. Ve Lavender ona gülümsedi.
Kızıl saçlı Lavender minyatür oldu gözünde. Haliç, Kâğıthane, İstanbul minyatürdü
artık yüreğinde. Havai fişekler arşa doğru yükseldi ve gökyüzünü de çiçek bahçesine
dönüştürdü. Gözler gök kubbeye doğru çevrilmişti. Patlayan her bir havai fişek Haliç’i
büyük bir ışık seline dönüştürüyor ve insan çığlıkları duyuluyordu. Arzda ateşböcek-
leri ve arşta kayan yıldızlar ve göktaşı yağmuru da bu muhteşem geceye eşlik ediyordu.
Sandallardaki sakiler Tekirdağ şaraplarını altın ve gümüş kâselerde sunarken bir devir
İstanbul’u sarhoş etmişti. Dördüncü bölüm İbrahim Müteferrika Gece katran karasıydı.
Ay doğmamıştı. Ahşap evleri güçlükle tutunduğu Mismarcı Sokağı’nda matbaa atöl-
yesinde yağ kandilleri yanıyordu. Macar asıllı İbrahim Müteferrika selüloz ve rutubet
kokulu bu loş odada matbaadan çıkan ilk baskı Kitab–ı Lügat–ı Vankulu Risalesi’ne
ve Cihannüma’nın son sayfasına baktı. Ciltleme işleminden sonra resimlemek için
nakkaşlardan yardım alabilirdi. Bunlardan birisi de Abdülcelil Çelebi Levni’ydi. Levni,
hünkarın en yakın dostlarından biriydi. Topkapı Sarayı’ndan bu sabah ulağın getirdiği
kitaba baktı. Levni’nin resimleriyle süslenmiş bu güzel eserin sayfalarını karıştırdı.
Hünkarın aceleci kişiliği onu endişelendiriyordu. Çünkü yeni kurdukları atölyelerinde
resimleri basmak için teknolojileri yoktu. Bu konuda Çin ve Frenk diyarlarından
malumat sahibi olabilirdi. Sultanla görüşmelerinde hattatların endişelerini anlaya-
biliyordu. Kabul salonuna götürülürken hattatların kin ve nefret dolu bakışlarından
kurtulamamıştı. Hünkâra şiirler okuyan Şair Nedim de ondan hoşlanmamış gibiydi.

165