Page 214 - Emir Kalkan Hikaye Yarışma

Sonra saatlerce yürüdüm, sana kendi ellerimle sümbüller topladım. Onlarca, onlarca
sümbül… Birini küçük bir kızın saçına taktım, birini Çingene bir kadının kol yenine.
Birini çöplerle dolu bir mahallenin posta kutusu üzerine bıraktım, bir diğerini lüks
bir arabanın camına sıkıştırdım… Seni bütün bir dünyaya gömdüm ve her adımımda
senin için kelimelerce şey yazdım.
Deina, sevgilim, şimdi sen de dünyanın müziğinin bir parçasısın.

Ve sen, içimde akıp giden zamansın. Huzurla uyu, bana hayatı öğreten kadın.
Huzurla uyu, hiçbir sınırı kabul etmeyen, hiçbir zamana ve mekana üflenmemiş,
küçük, gezgin rüzgar. Biliyorum ki son uykunda evinde, anne babanın arasında,
topraktan tanrılarının korumasında olacaksın.

Ve ben hep senin peşinde koşan rüzgar çanı, kendi ölüm çanım çalıncaya değin,
yürüdüğün, seni eve götüren yollarda yürüyor olacağım.

214