Page 111 - hnc_hikaye_yarismasi

Esin Yılmaz | Büyük Kapının Öyküsü
Büyük Kapının Öyküsü

E sin Yılma z

Büyük kapı açılırsa birçok yüz dışarı fırlayacaktı. İçeriden türlü sesler geli-
yordu. Ağır, eski ve rutubetli seslerdi bunlar. Geceleri kapı üzerindeki havalan-
dırmalardan içeriye, sokak lambalarının zayıf ışıkları düşer ve içeriyi baştan
sona bir korku rengine boyardı. Tavan kubbeliydi. Kubbenin tam orta yerinde
kırlangıçlar, yüzlerce yıldır aynı yuvayı tekrar yapabilmek için cami bahçele-
rinden toprak taşırlardı. Ancak, içerideki seslerden bu çamur bir türlü kubbe
taşına tutunamazdı.
Geceleri çarşının yaşlı bekçisi kayda değer bir gayretle büyük çarşı kapısını
gıcırtı sesleri arasında açardı. İçeriye bir rüzgâr uğultusu yayılırdı. Çarşının
diğer ucunda havalandırma pencereleri vardı. Böyle anlarda içerideki tüm sesler
ansızın kesilirdi. Sanki tüm sesler bu rüzgâra karışır ve çarşıyı terk ederdi.

Yaşlı bekçi, çarşının içerisinde ağır aksak ilerler ve arada tüm nefesini kul-
lanarak bekçi düdüğünü üflerdi. Bu düdük sesiyle kırlangıçlar korkuyla yuva-
larından fırlar, çarşı içerisinde bir tur atar, sonra tekrar geri dönerlerdi. Bekçi,
kırlangıç seslerine karışan düdük sesinin acı yankılarını çarşı içinde yürürken
büyük bir memnuniyetle dinler, bu ses çarşının karşı ucuna ulaştığında tekrar
geri dönerdi. Kontrolden sonra çarşının büyük kapısına geri dönen bekçi onu
yine aynı gayretle kapatır, son bir kez bekçi düdüğünü çalar ve dışarı çıkardı. Ve
o dışarı adımını atar atmaz içerideki esrarengiz sesler yeniden işitilmeye başlardı.

Kapının büyük asma bir kilidi vardı. Bekçi, çarşı kapısına her gelişinde, tütün
çantasında taşıdığı koca bir anahtarı çıkarır, bu anahtarla büyük kapının kilidini
zorlukla açar ve zincir şıkırtıları arasında içeriye girerdi.
Yaşlı bekçi büyük kapının anahtarının meçhul ustasını ve onun elden ele
dolaştığı eski sahiplerinin yüzlerini düşünürdü bazen. Bir an kendini, uzun bir
zincirin son halkası gibi hisseder ve ürperirdi. Ne tuhaftır ki anahtarla çarşının
büyük kapısının kilidini açar açmaz, içerideki seslerin ansızın sustuğuna şahit

111