Page 216 - hnc_hikaye_yarismasi

Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması
Ve Kadınlar...

S ebile K aya

Şehrin tam da göbeği denilebilecek yerde bir park.

Parkta oyuncaklar. Etrafı bank.
Bankta insanlar...

Çocuklar…
Ve kadınlar. Kadınlar ve yaşamlar…

Kadınlar ve hikâyeler
Geneli kadın... Yakınında kurulan haftalık pazardan dönenlerin uğrak yeri.
İşi olanında olmayanın da oturup soluklandığı yer burası...
Ben mi?

Çok zaman işi olmayanlardan... Ne zaman ki ruhum bedenime oranla daha
yorgun, işte o zaman tam ihtiyacım olan yer…Belli yüzler vardır değişmez bu
parkta...

Hatta göremediğinde gözünün aradığı, her daim aynı köşede çocuklara umut
satan, mutluluk satan ama kendisi mutsuz baloncu hanım meselâ. Zihnimde
birçok kez kare kare fotoğraflarını birleştirip bir mutlu pozuna rastlamadığım.
Rengârenk balonların arasında bir o kadar renksiz.
Bir balona bağladığı hayatın geçim yükünün ağırlığı mıydı yüzüne derinden
izler bırakan hüzünlü bakışların sebebi? Yoksa hemen hemen her annenin çekiş-
tirip kolundan çocuğunu, yine mi balon deyişleri miydi içine inceden dokunan?
O da ben gibiydi belki de…
Balon satmak öznesi altında bir gizli özneydi hayattan nefeslenmek gayesi.
Oturup bir iki kelâm edebilmekti gelenle geçenle. Belki de sözleşip bir iki gün
sonrasına havalarda böyle giderse bir daha görüşmenin ümidiyle yaşamaktı. Tam
da böyleydi çünkü bu parkta olan. Hiç tanımadığın belki de hayatta bir daha

216