Page 52 - hnc_hikaye_yarismasi

Hasan Nail Canat Hikâye Yarışması

Kadir, başka bir ağaca bakıyordu, Nurten başka ağaca.
Ben sana bakıyordum, sen bakmıyordun benim gösterdiğim yere.

Çok mu uzaktaydı Haluk, çok mu yakındı?
Biz neredeydik!
Birbirimizi göremeyecek kadar sis mi çökmüştü yüreklerimize.

Kim kopmuştu ötekinden.
Kimi götürmüştü Haluk giderken.

“Geleceğim!” demiş miydi?
Hangi şiirini konduracaktın yanağına?

“Olmuş!” demesini ne kadar da isterdin değil mi?
“Olmamış!” der miydi, olsa?

Olsa ne güzel olurdu gökyüzü değil mi?
Günbatımını en çok o severdi.
Bu şehrin gündüzü çekilmez, derdi de bütün derdini bir çay bardağına boşaltıp
çekerdi içine.

X
Kuyu sendromu yaşatacaksın kendine.
Karanlık olacaksın.

İçin için ağlayacaksın. Gözyaşların ruhunda derin kanallar açacak. Temizle-
yeceksin, temizleneceksin.
Sen ağladıkça yosun tutacak taş, kaya.

Küf kokacak, nem kokacak, en acısından gönül sızlatan ter kokacaksın.
Küçük bir delik bırakacaksın kendine. Gökyüzü seni görecek, sen gökyüzünü.
Gözden ibaret kalacaksın. Değil mi ya gözün iyisi ötekine ihtiyaç duymayandır.
Kendini görmeyene göz mü denir.

52